Η αυτοτραυματική, στερεοτυπική και επιθετική συμπεριφορά παιδιών και εφήβων με ΔΦΑ ή/και νοητική αναπηρία.

Abstract

Τα προβλήματα συμπεριφοράς ατόμων με ΔΦΑ ή/και νοητική αναπηρία αποτελούν αντικείμενο επιστημονικής έρευνας παγκοσμίως εδώ και δεκαετίες. Ωστόσο στην Ελλάδα έχουν πραγματοποιηθεί πολύ λίγες σχετικές έρευνες μέχρι σήμερα. Για τον λόγο αυτό σκοπός της παρούσας εργασίας είναι να διερευνήσει την αυτοτραυματική, στερεοτυπική και επιθετική συμπεριφορά σε ένα δείγμα 100 παιδιών και εφήβων με ΔΦΑ ή/και νοητική αναπηρία που φοιτούν σε σχολικές δομές Ειδικής Αγωγής και Εκπαίδευσης στην Ελλάδα.Με τη βοήθεια του εργαλείου Καταγραφή Προβλημάτων Συμπεριφοράς-01 εξετάζεται η συχνότητα εμφάνισης και η βαρύτητά των συμπεριφορών, ο βαθμός συσχέτισης μεταξύ τους, η επίδραση των δημογραφικών μεταβλητών (ηλικία, φύλο, διάγνωση και βαθμίδα εκπαίδευσης) και, τέλος, η δυνατότητα πρόβλεψης της μιας συμπεριφοράς από την άλλη ή από δημογραφικές μεταβλητές. Σύμφωνα με τα πορίσματα της έρευνας, η αυτοτραυματική και η επιθετική συμπεριφορά έχουν χαμηλή συχνότητα και βαρύτητα, ενώ η στερεοτυπική έχει υψηλή συχνότητα και μέτρια βαρύτητα. Η ανάλυση συσχέτισης έδειξε ότι υπάρχει στατιστικά σημαντική συσχέτιση ανάμεσα στη συχνότητα και στη σοβαρότητα της κάθε συμπεριφοράς, ενώ επίσης στατιστικά σημαντική συσχέτιση παρατηρείται ανάμεσα σε κάποιες υποκλίμακες του ΚΠΣ-01. Από την ανάλυση διακύμανσης προέκυψε ότι το φύλο ασκεί στατιστικά σημαντική επίδραση στην επιθετική συμπεριφορά και η διάγνωση στη στερεοτυπική. Περαιτέρω οι δημογραφικές μεταβλητές ασκούν στατιστικά σημαντική επίδραση σε μεμονωμένες συμπεριφορές. Τέλος, η ανάλυση παλινδρόμησης εξήγαγε κάποια μοντέλα, σύμφωνα με τα οποία μία συμπεριφορά μπορεί να προβλεφθεί από μία άλλη. Οι δημογραφικές μεταβλητές δεν αποτελούν προβλεπτικούς παράγοντες των προβλημάτων συμπεριφοράς