Η συμβολή της λογοτεχνίας στην ανάπτυξη της θεωρίας του νου ενός εφήβου με σύνδρομο Down

Abstract

Το σύνδρομο Down είναι μια διαταραχή, η οποία έχει μελετηθεί διεξοδικά και πολυεπίπεδα ανά τα χρόνια από πολλούς ερευνητές. Προσπαθώντας να αναλύσουν το σύνδρομο, επικεντρώθηκαν στις αιτίες εμφάνισης του, στην πρόληψη και ανίχνευση του αλλά και στους τομείς της γλώσσας στους οποίους ένα άτομο με σύνδρομο Down παρουσιάζει ελλείμματα. Η Θεωρία του Νου και η Λογοτεχνία δεν έχουν μελετηθεί εκ βάθους και δεν έχουν συσχετιστεί εκτενώς με το σύνδρομο. Η παρούσα έρευνα μελέτησε το ρόλο της λογοτεχνίας ως σχολικού μαθήματος με σκοπό την βελτίωση της Θεωρίας του Νου ενός ατόμου με σύνδρομο Down. To άτομο εξετάστηκε σε τρεις φάσεις. Στη πρώτη φάση, πριν τη διδακτική παρέμβαση ο συμμετέχων εξετάστηκε σε μια σειρά εργαλείων με σκοπό την διερεύνηση των ικανοτήτων του σε δοκιμασίες που αφορούν στη Θεωρία του Νου και την ενσυναίσθηση. Στη δεύτερη φάση παρακολούθησε τη διδασκαλία αποσπάσμος ενός λογοτεχνικού κειμένου, το οποίο είχε τη μορφή ημερολογιακής καταγραφής. Η διδακτική μέθοδος που εφαρμόστηκε βασίζεται στη Θεωρία του Νου (κατανόηση του νου και των συναισθημάτων). Στη τρίτη φάση, μετά τη διδακτική παρέμβαση ο συμμετέχων εξετάστηκε στα ίδια διαγνωστικά εργαλεία, τα οποία μετρούν τη Θεωρία του Νου και την ενσυναίσθηση. Τα αποτελέσματα έδειξαν πως η συνεχής εξάσκηση στη λογοτεχνία με στόχο την αναγνώριση συναισθημάτων και κατανόηση του νου των ηρώων ενισχύει την επίδοση των ατόμων στις δοκιμασίες Θεωρίας του Νου.