Στρατηγικές επίτευξης ανταγωνιστικού πλεονεκτήματος

Abstract

Η παρούσα Διπλωματική εξετάζει τους παράγοντες που συμβάλουν στη δημιουργία ανταγωνιστικού πλεονεκτήματος για τις επιχειρήσεις. Ιδιαίτερα, εξετάζει τις στρατηγικές ηγεσίας κόστους, διαφοροποίησης, και εστίασης και εξηγεί τις προϋποθέσεις που καθιστούν εφικτές αυτές τις στρατηγικές. Η μεθοδολογία στηρίζεται στην επισκόπηση του θεωρητικού πλαισίου με σχετικές έρευνες επί του εξεταζόμενου θέματος και την εξέταση των πιθανών τρόπων με τους οποίους οι ελληνικές επιχειρήσεις θα μπορούσαν να επιτύχουν ένα βιώσιμο ανταγωνιστικό πλεονέκτημα. Από την παρουσίαση των στατιστικών που αφορούν τις ελληνικές επιχειρήσεις διαπιστώνεται ότι υπάρχει ένας αυξανόμενος αριθμός ελληνικών επιχειρήσεων που εξαρτώνται ουσιαστικά από την καινοτομία για τη στρατηγική επιτυχία. Ωστόσο για να επιτύχουν ανταγωνιστικό πλεονέκτημα, οι ελληνικές επιχειρήσεις θα πρέπει να είναι σε θέση να παράγουν και να ενσωματώνουν τις γνώσεις τόσο από το εσωτερικό όσο και από το εξωτερικό περιβάλλον της επιχείρησης για την ανάπτυξη νέων χαρακτηριστικών προϊόντων ή υπηρεσιών. Σε έναν κόσμο που εξελίσσεται διαρκώς, η συνεχής βελτίωση και αλλαγή είναι απαραίτητοι παράγοντες την επιβίωση και την μακροπρόθεσμη επιτυχία μίας επιχείρησης. Τέλος, η Διπλωματική προτείνει ότι η αντοχή των ελληνικών επιχειρήσεων στην κρίση εξαρτάται από την ικανότητά τους να δημιουργήσουν ένα βιώσιμο συγκριτικό πλεονέκτημα σε χαμηλότερα επίπεδα κόστους. Ειδικότερα σε παραδοσιακούς κλάδους με ισχυρά εγγενή πλεονεκτήματα, όπως ο τουρισμός η ναυτιλία ή οι εναλλακτικές μορφές ενέργειας, οι ελληνικές επιχειρήσεις μπορούν να εκμεταλλευτούν ευκαιρίες για ανάπτυξη υπό την προϋπόθεση ότι θα λειτουργήσουν σε μία πιο ποιοτική βάση και σε πιο προσιτά επίπεδα τιμών ώστε να είναι περισσότερο ανταγωνιστικές σε διεθνές επίπεδο.