Απόψεις δασκάλων πρωτοβάθμιου σχολείου για εκπαιδευτικές πρακτικές που ευνοούν τη συμπερίληψη μαθητών με ήπιες εκπαιδευτικές ανάγκες στη γενική τάξη

Abstract

Σκοπός της παρούσας έρευνας ήταν να διερευνήσει τις απόψεις δασκάλων επαρχιακών δημοτικών σχολείων σχετικά με εκπαιδευτικές πρακτικές και ρυθμίσεις εντός της γενικής τάξης, οι οποίες θα μπορούσαν να ευνοήσουν τη συμπερίληψη μαθητών με ήπιες εκπαιδευτικές ανάγκες. Στην έρευνα συμμετείχαν 50 εκπαιδευτικοί, οι οποίοι εργάζονταν σε γενικά σχολεία των Νομών Χαλκιδικής και Θεσσαλονίκης. Ως ερευνητικό εργαλείο, χρησιμοποιήθηκε μη σταθμισμένο ερωτηματολόγιο αυτοαναφοράς με ερωτήσεις κλειστού τύπου. Αξίζει να σημειωθεί ότι οι απαντήσεις των εκπαιδευτικών κυμάνθηκαν από μέτρια έως έντονη συμφωνία για τις περισσότερες από τις πρακτικές που περιέχονταν στο ερωτηματολόγιο. Σε γενικές γραμμές, οι εκπαιδευτικοί πίστευαν ότι η εργασία σε ετερογενείς ομάδες, η ενεργητική εμπλοκή κάθε μαθητή, η τροποποίηση της παρουσίασης, του περιεχομένου και των απαιτήσεων του διδακτικού υλικού, οι ποικίλοι τύποι αξιολόγησης, τα οπτικά ή μνημονικά βοηθήματα, οι τεχνικές άμεσης διδασκαλίας και φωναχτής σκέψης και η χρήση διάφορων μαθησιακών στυλ στη διδασκαλία, βοηθούν τους μαθητές με ήπιες εκπαιδευτικές ανάγκες να εκπαιδευτούν με τους τυπικούς συνομήλικους τους στη γενική τάξη. Από την άλλη πλευρά, ήταν πιο ουδέτεροι για εκπαιδευτικές πρακτικές και ρυθμίσεις όπως οι διευθετήσεις του χώρου της τάξης, η δημιουργία κέντρων μάθησης, η διδασκαλία μέσω συνομηλίκου και η χρήση γραφικών οργανωτών ή μαθηματικού υλικού στην τάξη.