Προσωπικά δεδομένα και δικαίωμα στην ψηφιακή λήθη.

Abstract

Αντικείμενο της εργασίας είναι η προστασία των δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα και το δικαίωμα του ατόμου στην ψηφιακή λήθη. Αρχικά, παρουσιάζεται η σύγχρονη τεχνολογική πραγματικότητα, οι παράγοντες που συμβάλλουν στη διαμόρφωση της απόλυτης ψηφιακής μνήμης, οι τρόποι καταγραφής και επεξεργασίας των ψηφιακών πληροφοριών και οι επιδιωκόμενοι στόχοι. Καταγράφονται οι συνέπειες της συνεχώς διαθέσιμης στο Διαδίκτυο πληροφορίας και αναφέρονται ορισμένα χαρακτηριστικά παραδείγματα. Επίσης, επιχειρείται η αποσαφήνιση και οριοθέτηση της έννοιας των προσωπικών δεδομένων, της έννοιας του κλασικού δικαιώματος στη λήθη αναφέροντας και ορισμένα χαρακτηριστικά νομολογιακά παραδείγματα, καθώς και της έννοιας του δικαιώματος στην ψηφιακή λήθη. Ακολούθως, αναλύονται οι συνταγματικές διατάξεις στις οποίες θεμελιώνεται το δικαίωμα στην ψηφιακή λήθη, παρουσιάζεται αναλυτικώς το ισχύον νομικό πλαίσιο, σε εθνικό και ευρωπαϊκό επίπεδο, περιγράφονται οι περιορισμοί του δικαιώματος στην ψηφιακή λήθη και η παρεχόμενη έννομη προστασία στο υποκείμενο των προσωπικών δεδομένων. Γίνεται ακόμη, επισκόπηση στη νομολογία του Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης (Δ.Ε.Ε.) και εθνικών δικαστηρίων ευρωπαϊκών κρατών, καθώς και σε αποφάσεις της ελληνικής Αρχής Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα, και τέλος, επιχειρείται ένας κριτικός σχολιασμός του ισχύοντος νομικού πλαισίου.