Συσχέτιση των Τ.Π.Ε. με τις θεωρίες μάθησης κατά την εφαρμογή τους στη μαθησιακή διαδικασία στην Α/θμια και Β/θμια Εκπαίδευση στο ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα

Abstract

Τις τελευταίες 2 δεκαετίες η εκπαιδευτική πολιτική στην Ελλάδα τείνει να προωθήσει ολοένα και περισσότερο τον ψηφιακό χαρακτήρα του σχολείου, ανανεώνοντας τα Προγράμματα Σπουδών στη βάση ένταξης των Τ.Π.Ε. ως ολιστικών εργαλείων διδακτικής, αλλά και μέσων διάχυσης και εμπέδωσης γνώσεων και καινοτομιών. Τόσο στην Α/θμια όσο και στη Β/θμια Εκπαίδευση γίνεται μία προσπάθεια γενικής αναδόμησης των Αναλυτικών Προγραμμάτων Σπουδών, στοιχείο που οδηγεί στη χρήση νέων μεθόδων διδασκαλίας κατά την εκπαιδευτική διαδικασία. Η αλλαγή όμως αυτή καθιστά αναγκαία, κατά τη γνώμη μας, τη διερεύνηση των αντιλήψεων των εμπλεκομένων εκπαιδευτικών σε συσχετισμό με την εφαρμογή των θεωριών μάθησης και των Αναλυτικών Προγραμμάτων κατά την εκπαιδευτική διαδικασία. Στο σημείο αυτό εντοπίζεται στη διεθνή βιβλιογραφία μια ανισορροπία: από τη μια η βιβλιογραφική έρευνα είναι αρκετά πλούσια όσον αφορά τις στάσεις και τις αντιλήψεις τόσο των μαθητών/τριών αλλά και των διδασκόντων όσον αφορά το βαθμό αποδοχής των Τ.Π.Ε. μέσα στη σχολική κοινότητα, από την άλλη όμως, υπάρχει κενό όσον αφορά τον συσχετισμό των Τ.Π.Ε. με τις θεωρίες μάθησης, ιδιαίτερα κατά το στάδιο της εφαρμογής τους. Στο παραπάνω πλαίσιο, βασικός σκοπός της παρούσας έρευνας είναι η μελέτη της εφαρμογής των Τ.Π.Ε. σε σχέση με τις θεωρίες μάθησης κατά την εκπαιδευτική διαδικασία στην Α/θμια και Β/θμια Εκπαίδευση στην Ελλάδα. Ταυτόχρονα, εξετάζεται ο ρόλος και η σημαντικότητα των Αναλυτικών Προγραμμάτων σε αυτήν τη διαδικασία. Αρχικά, υλοποιείται διεξοδική βιβλιογραφική και δικτυογραφική έρευνα, η οποία περιλαμβάνει την εισαγωγή και την πορεία των Τ.Π.Ε. στο ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα, τον συσχετισμό των θεωριών μάθησης με τις Τ.Π.Ε. κατά την εφαρμογή τους στην εκπαιδευτική διαδικασία, την παράλληλη μετεξέλιξη των Αναλυτικών Προγραμμάτων και τέλος τις στάσεις των ίδιων των εκπαιδευτικών. Στη συνέχεια, ακολουθείται πρωτογενής έρευνα στους εκπαιδευτικούς της Α/θμιας και της Β/θμιας Εκπαίδευσης σε πανελλήνια χωροταξική κάλυψη με τη μορφή ερωτηματολογίου, που διερευνά τις αντιλήψεις 623 εκπαιδευτικών για το επιστημονικό και διδακτικό τους υπόβαθρο, τη στάση τους απέναντι στις Τ.Π.Ε. και στα Αναλυτικά Προγράμματα. Επιπρόσθετα, εξετάζεται η συχνότητα χρήσης των Τ.Π.Ε. και οι επιδράσεις τους πάνω στην εκπαιδευτική διαδικασία. Στα αποτελέσματα της έρευνας αποτυπώνεται χαρακτηριστικά η θετική στάση των εκπαιδευτικών απέναντι στις Τ.Π.Ε., σε ένα περιβάλλον όμως το οποίο στερείται από την προσβασιμότητα στα ψηφιακά μέσα και από την κατάλληλη υλικοτεχνική υποδομή. Ταυτόχρονα, αναδεικνύεται η ανάγκη μεθοδικής επιμόρφωσης των εκπαιδευτικών, ώστε στο επιστημονικό τους υπόβαθρο να αντικατοπτρίζονται οι νέες αλλαγές των Προγραμμάτων. Από την άλλη, οι έλληνες/νίδες εκπαιδευτικοί, παρά τα προβλήματα που συναντούν στο σχολικό τους περιβάλλον και την οικονομική ύφεση που ταλανίζει την χώρα μας, παρουσιάζονται έτοιμοι/ες να υιοθετήσουν καινοτόμες μεθόδους διδασκαλίας, ώστε να ανταποκριθούν στις επιταγές της σύγχρονης εποχής. Συμπερασματικά, η επεξεργασία των ερευνητικών δεδομένων προβάλλει την εκφραζόμενη ανάγκη των εκπαιδευτικών για δράσεις επιμόρφωσης καθώς και αναμόρφωσης των Αναλυτικών Προγραμμάτων Σπουδών σε ένα νέο πλαίσιο που θα αποσκοπεί σε μία πολυεπίπεδη κατάκτηση της γνώσης, η οποία θα απορρέει μέσα από την αυτονομία του εκπαιδευτικού και την εφαρμογή συμμετοχικών και βιωματικών δραστηριοτήτων.