Η κατάκτηση του αορίστου σε παιδιά με αυτισμό υψηλής λειτουργικότητας

Abstract

Η Διαταραχή του Αυτιστικού Φάσματος αποτελεί μια συχνή και σοβαρή διαταραχή, η οποία μπορεί να εκδηλωθεί κατά την πολύ πρώιμη ηλικία του παιδιού και να διατηρηθεί μέχρι και την ενηλικίωση του. Κάποια από τα χαρακτηριστικά των παιδιών που διαγιγνώσκονται με το σύνδρομο αυτό, είναι ότι εμφανίζουν αδυναμίες στην επισύναψη διαπροσωπικών σχέσεων και παρουσιάζουν μια βραδεία ανάπτυξη στην γλώσσα, παρουσιάζοντας αδυναμίες στην κατάκτηση της γραμματικής της εκάστοτε γλώσσας ως προς την ορθή χρήση των παροντικών και παρελθοντικών χρόνων. Σκοπός της παρούσας εργασίας είναι να διερευνήσει το βαθμό που οι μαθητές με σύνδρομο Asperger που φοιτούν στο δημοτικό σχολείο έχουν κατακτήσει τον τρόπο που σχηματίζεται ο ομαλός (σιγματικός) τύπος του Αορίστου και ο ανώμαλος (μη σιγματικός) τύπος και στη συνέχεια, μέσα από τη χρήση ψευδορημάτων να εξεταστεί ο βαθμός που ένα παιδί θα προτιμήσει τη χρήση του ομαλού ή του ανώμαλου σχηματισμού του Αορίστου. Ως ερευνητικό εργαλείο για τη συλλογή των δεδομένων χρησιμοποιήθηκε το Τεστ Αξιολόγησης του Παρελθοντικού Χρόνου Αορίστου (The Perfective Past Tense Test- PPTT), το οποίο χορηγήθηκε σε 5 μαθητές που είχαν διαγνωστεί με το σύνδρομο αυτό. Το εν λόγω τεστ θεωρείται ιδιαίτερα αξιόπιστο, καθώς έχει ήδη χρησιμοποιηθεί ξανά σε προηγούμενες έρευνες. Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι τα παιδιά είναι σε θέση να σχηματίσουν τον ομαλό τύπο του Αορίστου σε διάφορα ρήματα είτε αυτά είναι οικεία από την καθημερινότητα τους είτε είναι ψευδορήματα, ωστόσο τα ποσοστά επίδοσης του ήταν υψηλότερα στα οικεία ρήματα. Τα ποσοστά επίδοσης των μαθητών δεν ήταν τόσο υψηλά στο σχηματισμό του ανώμαλου τύπου του Αορίστου, είτε τα ρήματα ήταν υπαρκτά είτε όχι.