Το φαινόμενο της τριτογενοποίησης της ελληνικής οικονομίας και η συμβολή του διεθνούς τουρισμού στην οικονομική ανάπτυξη της Ελλάδας. Η συμβολή της χρηματιστηριακής ανάπτυξης και του βαθμού ανοίγματος της οικονομίας ως προσδιοριστικοί παράγοντες της οικονομικής ανάπτυξης: μια εμπειρική διερεύνηση αυτής της σχέσης στην περίπτωση της Ελλάδας

Abstract

Η Ελλάδα ήταν από τις νικήτριες χώρες του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου αλλά μεγάλη χαμένη σε καταστροφές βασικών υποδομών όπως γέφυρες, οδικό δίκτυο κ.α. Η οικονομική και κοινωνική αστάθεια αποτέλεσαν παρελθόν όταν το 1953 δημιουργήθηκε με την υποτίμηση και την σταθεροποίηση της ισοτιμίας (δραχμής - δολαρίου) ένα σταθερό κλίμα για την ανάπτυξη της οικονομίας και της βιομηχανίας. Η χώρα από τα τέλη της δεκαετίας του 1970 παρουσίασε καλές επιδόσεις όσον αφορά την ανάπτυξη του βιομηχανικού κλάδου και την βιομηχανική παραγωγή. Προβλήματα όπως προστατευτισμός από πλευράς πολιτικής ηγεσίας, η έλλειψη σταθερού φορολογικού συστήματος, η χαμηλή παραγωγικότητα και έλλειψη υγιούς ανταγωνισμού οδήγησαν την ελληνική οικονομία σε κατάρρευση την δεκαετία του 1980. Ο κλάδος της ελληνικής μεταποίησης που είχε γιγαντωθεί την προηγούμενη περίοδο χάνει τα πρωτεία τόσο στο ποσοστό απασχόλησης του εργατικού δυναμικού , όσο και στη συμβολή του στην οικονομική ανάπτυξη της χώρας. Παράλληλα το ποσοστό συμμετοχής αμφότερων του αγροτικού και του βιομηχανικού τομέα στην παραγωγή του Α.Ε.Π. της χώρας από 47% ελαττώθηκε μόλις σε 19,2%. Η έλευση της «οικονομικής ωριμότητας» και η διαδικασία της αποβιομηχάνισης είναι αναπόφευκτα για κάθε οικονομία και οποιαδήποτε χώρα. Η ανάπτυξη του τριτογενή τομέα παραγωγής είναι πλέον εμφανείς σε σχέση με την στασιμότητα που χαρακτηρίζει τον πρωτογενή τομέα και την κατακόρυφη πτώση του δευτερογενή τομέα παραγωγής. Η τριτογενοποίηση της ελληνικής οικονομίας είναι μια πραγματικότητα. Αυτό που αποδείχθηκε ήταν ότι δεν ήταν κάλλιστα αρνητικό αποτέλεσμα. Η δυναμική του τριτογενούς τομέα αποδείχθηκε εμπειρικά ότι έχει άμεση και ιδιαίτερη σημασία στη διαμόρφωση του Α.Ε.Π. της Ελλάδας σε μακροχρόνια βάση και ακολουθεί ο πρωτογενής τομέας παραγωγής. Ο πρώτος και ο τρίτος τομέας της παραγωγής άντεξαν στις πιέσεις της οικονομικής κρίσης που βιώνει η χώρα από το 2009 και έπειτα. Μάλιστα ο τριτογενής τομέας αναπτύχθηκε ακόμα περισσότερο παρά την υψηλή φορολόγηση του τουριστικού κλάδου και ο πρωτογενής τομέας με τη σειρά του αντιστάθηκε σθεναρά αφήνοντας πίσω όσο το δυνατό μικρότερες απώλειες.

Greece was one of the winning countries of the Second World War but was largely lost in the destruction of basic infrastructure such as bridges, roads, etc. Economic and social instability was a past when, in 1953, a stable climate for the development of the economy and industry was created by the devaluation and stabilization of the (drachma - dollar) exchange rate. Since the late 1970s, the country has been performing well in terms of industrial development and industrial production. Problems such as political leadership protection, the lack of a stable tax system, low productivity and a lack of healthy competition have led the Greek economy to collapse in the 1980s. The Greek manufacturing sector that grew in the previous period is losing out, labor force, as well as its contribution to the country's economic development. At the same time, the percentage of participation of both the agricultural and industrial sectors in GDP production. of the country from 47% dropped to just 19.2%. The advent of "economic maturity" and the process of deindustrialization are inevitable for every economy and any country. The growth of the tertiary sector of production is now apparent in relation to the stagnation of the primary sector and the sharp fall in the secondary production sector. The Tertiarization of the Greek economy is a reality. What proved to be was that it was not a very negative result. The dynamics of the tertiary sector has been empirically demonstrated to be of direct and particular importance in the shaping of GDP. of Greece on a long-term basis, followed by the primary production sector. The first and third sectors of production have withstood the pressures of the financial crisis that the country is experiencing from 2009 onwards. Indeed, the tertiary sector grew even more than the high taxation of the tourism industry, and the primary sector in turn resisted vigorously leaving behind as small as possible losses.