Ρομπότ κοινωνικής αρωγής στην κοινωνική και συναισθηματική στήριξη παιδιών με χρόνιες ασθένειες

Abstract

Η παρούσα έρευνα σχεδιάστηκε με σκοπό να μελετήσει την αλληλεπίδραση του ρομπότ με παιδιά που πάσχουν από καρκίνο ή λευχαιμία και περνούν μεγάλα διαστήματα στο χώρο του νοσοκομείου. Σχεδιάστηκαν και υλοποιήθηκαν κάποιες δραστηριότητες με στόχο τη βελτίωση των κοινωνικών δεξιοτήτων, τη διαχείριση της ασθένειας και την εξοικείωση των παιδιών με τις ιατρικές διαδικασίες. Στην έρευνα συμμετείχαν 6 παιδιά που νοσηλεύονται στο παιδοογκολογικό τμήμα του νοσοκομείου Α.Χ.Ε.Π.Α. Αρχικά, σχεδιάστηκαν να γίνουν 8 παρεμβάσεις, 4 στον πρώτο κύκλο και 4 στον δεύτερο. Οι στόχοι των παρεμβάσεων ήταν οι ίδιοι στους 2 κύκλους, αλλά άλλαζαν οι ρόλοι και τα σενάρια στα οποία έπαιρναν μέρος τα παιδιά. Για την υλοποίηση της έρευνας επιλέχθηκε η ποιοτική μέθοδος με συμμετοχική παρατήρηση και συνεντεύξεις. Εργαλεία συλλογής δεδομένων αποτέλεσαν το ρομπότ Νao, οι παρεμβάσεις και η κλίμακα ‘‘State & Trait Inventory for Children (STAIC)’’, που χρησιμοποιήθηκε ως ψυχομετρικό εργαλείο. Τα αποτελέσματα από την αλληλεπίδραση των παιδιών με το ρομπότ ήταν θετικά. Πιο συγκεκριμένα, από τη στάση των παιδιών προς το ρομπότ (λεκτική μη λεκτική επικοινωνία), την ταύτιση τους μαζί του και από τις εναλλαγές των συναισθημάτων τους στις διάφορες δραστηριότητες φάνηκε ότι τα παιδιά διασκέδασαν, επικοινώνησαν και εκφράστηκαν. Το ρομπότ αποτέλεσε την αφορμή, ώστε το παιδί να μιλήσει για την ασθένεια του και τα προβλήματα που αντιμετωπίζει και να δώσει λύσεις σε αυτά.