Να ξαναγίνει η Κρήνη γειτονιά: προσφυγιά, γειτνίαση και χωρικές εμπειρίες αστικοποίησης

Abstract

Η εργασία αυτή επιχειρεί να εξετάσει τη διαδικασία μετάβασης του οικισμού της Νέας Κρήνης Καλαμαριάς στη Θεσσαλονίκη, από μια τυπική προσφυγική συνοικία Μικρασιατών σε ένα μεσο-αστικό προάστιο της Θεσσαλονίκης δίνοντας έμφαση στον τρόπο με τον οποίο η εμπειρία της προσφυγιάς συγκροτεί τον τόπο, τις ταυτότητες και τη μνήμη των κατοίκων, η εργασία παρακολουθεί τον μετασχηματισμό του χώρου από “συνοικισμό μνήμης” σε “προάστιο λήθης”. Με μια μελέτη περίπτωσης από τη σκοπιά της ανθρωπολογίας του χώρου, η εργασία εστιάζει στην περιοχή της Νέας Κρήνης Θεσσαλονίκης. Βασίζεται σε επιτόπια έρευα και συμμετοχική παρατήρηση και αναζητά τα χαρακτηριστικά που συγκροτούν σήμερα τη φυσιογνωμία / χαρακτήρα της Νέας Κρήνης, παρακολουθώντας κυρίως τη δράση του τοπικού Πολιτιστικού Συλλόγου Προσφύγων Μικρασιατών Νέας Κρήνης "Η Αγία Παρασκευή” ο οποίος δραστηριοποιείται στη περιοχή ώστε να επαναδιαμορφώσει τη φυσιογνωμία της Νέας Κρήνης ξανακάνοντάς τη “γειτονιά”.