Παιχνιδοποίηση (Gamification) στη διδασκαλία των ξένων γλωσσών

Abstract

Σκοπός της παρούσας έρευνας είναι να διερευνήσει τις απόψεις και αντιλήψεις των εκπαιδευτικών ξένων γλωσσών που χρησιμοποιούν παιχνίδια στη διδασκαλία τους στις ηλικιακές ομάδες των εφήβων και των ενηλίκων. Πρώτος μας στόχος, να μελετήσουμε την διαδικασία εφαρμογής των παιγνιοποιημένων δραστηριοτήτων στην πράξη, δηλαδή το είδος παιχνιδιού που επιλέγουν, τις δυσκολίες εφαρμογής του όπως και τα τελικά αποτελέσματα. Δεύτερος στόχος, να μελετήσουμε αν το παιχνίδι αποτελεί ένα περιβάλλον μάθησης που συμβάλλει στην ανάπτυξη ικανοτήτων και δεξιοτήτων των μαθητών και άρα θεωρείται πετυχημένο. Τα δεδομένα της έρευνας συλλέχθηκαν με ατομικές συνεντεύξεις δεκαπέντε καθηγητών ξένων γλωσσών. Από τα δεδομένα της έρευνας προέκυψε ο τρόπος που οι ίδιοι ορίζουν την παιχνιδοποίηση. Επίσης, παρατέθηκαν παραδείγματα ψηφιακών και μη ψηφιακών παιχνιδιών που χρησιμοποιούν. Συζητήθηκαν ζητήματα όπως οι λόγοι εφαρμογής της παιχνιδοποίησης στη διδασκαλία της και οι προτρεπτικοί αλλά και ανασταλτικοί παράγοντες για την εφαρμογή της. Ακόμα, περιγράφηκαν οι δυσκολίες που αντιμετωπίζουν στην εφαρμογή παιχνιδιού στη διδασκαλία και οι τρόποι που μπορούν να ξεπεραστούν, καθώς και τα συναισθήματα των ίδιων και των μαθητών τους απέναντι σ’ αυτή τη μορφή μάθησης. Τέλος, αναλύθηκαν οι μαθησιακοί στόχοι που επιτυγχάνονται μέσω της παιχνιδοποίησης με επικέντρωση κυρίως στους στόχους δεξιοτήτων και αξιών. Τα αποτελέσματα της έρευνας καταλήγουν σε ορισμένα χρήσιμα συμπεράσματα για την αξιοποίηση της παιχνιδοποίησης στην εκπαιδευτική διαδικασία.