Η εξωτερική πολιτική της Μεγάλης Βρετανίας και ο πόλεμος στα Φώκλαντς.

Abstract

Ο πόλεμος των Φώκλαντ, αποτελεί ένα σύντομο χρονικά πόλεμο, που πραγματοποιείται ανάμεσα στην Αργεντινή και τη Μεγάλη Βρετανία. Ξεκινά στις 2 Απριλίου 1982 και διαρκεί 10 εβδομάδες. Κεντρικό ζήτημα στη σύγκρουση των Φώκλαντ, είναι η κυριαρχία των νησιών , τα οποία ανήκουν στη Μεγάλη Βρετανία, ενώ η αφορμή για την έναρξη της είναι η εισβολή των Αργεντινών για την κατάληψη τους. Η κάθε χώρα προβάλλει τους δικούς της ισχυρισμούς, σχετικά με το ποιος από τους δύο είναι ο νόμιμος κάτοχος των νησιών. Και οι δύο αντίδικοι, επικαλούνται το περίπλοκο ιστορικό υπόβαθρο των νησιών, με αποτέλεσμα τη διαιώνιση της διαφωνίας. Οι διαβουλεύσεις μεταξύ τους δεν έχουν αποτέλεσμα, όπως και οι συζητήσεις στα πλαίσια του ΟΗΕ και οι προσπάθειες μεσολάβησης. Μετά την εισβολή της Αργεντινής στα νησιά, το ζήτημα κυριαρχίας εσωτερικοποιείται και πλέον αποτελεί ζήτημα εθνικής υπερηφάνειας και για τις δύο χώρες. Για την κυβέρνηση Thatcher, η ανύψωση του πληγωμένου εθνικού φρονήματος από την κρίση του Σουέζ το 1956 είναι ζωτικής σημασίας. Η εισβολή των Αργεντινών στα Φώκλαντ, αποτελεί τεράστιο πλήγμα για το κύρος της Βρετανίας, το οποίο βρίσκεται υπό αμφισβήτηση. Η δύσκολη οικονομική κατάσταση της χώρας, τα υψηλά ποσοστά ανεργίας και οι σκληρές αποφάσεις που πρέπει να πάρει η Thatcher, καθιστούν την αποτελεσματική απάντηση της Βρετανίας στην επιθετικότητα της Αργεντινής επιτακτική. Πολύ σημαντικό ρόλο στο ξέσπασμα της ένοπλης σύγκρουσης, παίζει η παρερμήνευση των ενεργειών και των προθέσεων από τις δύο κυβερνήσεις. Η Αργεντινή, πριν την εισβολή, παρουσιάζει ιδιαίτερη στρατιωτική κινητικότητα στην περιοχή των Φώκλαντ. Η Μεγάλη Βρετανία αγνοεί τις προκλήσεις της Αργεντινής, θεωρώντας απίθανη την εισβολή του Αργεντίνικου στρατού, καθώς και τις πληροφορίες που κάνουν λόγο για αυτήν. Από την άλλη, η Αργεντινή εκλαμβάνει τη στάση της Βρετανίας, ως επιθυμία να απαλλαγεί από τα νησιά, οπότε και προχωρά στην κατάληψη τους.