Αυτορρυθμιζόμενη μάθηση και αυτοδιαχείριση παιδιών με αναπηρίες: μια διερευνητική μελέτη των απόψεων των εκπαιδευτικών και επαγγελματιών στον χώρο της ειδικής αγωγής

Abstract

Σκοπός της παρούσας έρευνας είναι η διερεύνηση των απόψεων των εκπαιδευτικών κάθε ειδικότητας και επαγγελματιών (π.χ. ψυχολόγοι, κοινωνικοί λειτουργοί, λογοθεραπευτές, εργοθεραπευτές κ.α.) οι οποίοι εργάζονται στον χώρο της ειδικής αγωγής, ως προς τη σημασία και την αποτελεσματικότητα της διδασκαλίας στρατηγικών αυτοδιαχείρισης και αυτορρύθμισης σε άτομα με αναπηρίες, καθώς και τις στρατηγικές αυτοδιαχείρισης τις οποίες χρησιμοποιούν και τα εμπόδια που πιθανόν συναντούν κατά την εκπαίδευση των δεξιοτήτων αυτών στους μαθητές με αναπηρία. Ερευνήθηκε, επίσης, ο βαθμός στον οποίο τα ατομικά χαρακτηριστικά των συμμετεχόντων επηρεάζουν τις απαντήσεις τους. Η μεθοδολογία που ακολουθήθηκε για τη συλλογή των στοιχείων ήταν η ποσοτική έρευνα και το ερευνητικό εργαλείο που χρησιμοποιήθηκε ήταν ένα αυτοσχέδιο διαδικτυακό ερωτηματολόγιο ατομικής συμπλήρωσης. Πληροφορίες συλλέχθηκαν από ογδόντα τρεις (83) εκπαιδευτικούς και επαγγελματίες, οι οποίοι εργάζονται την τρέχουσα ακαδημαϊκή χρονιά σε σχολεία της πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης και ιδιωτικούς φορείς ειδικής αγωγής της χώρας. Από την ανάλυση των αποτελεσμάτων προέκυψαν ορισμένα αξιοσημείωτα συμπεράσματα. Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι οι εκπαιδευτικοί δεν είναι επαρκώς εξοικειωμένοι με τις στρατηγικές αυτοδιαχείρισης και παρά την αναγνώριση της σημασίας και αποτελεσματικότητας της εκπαίδευσης στρατηγικών αυτοδιαχείρισης, παρατηρούνται σημαντικά εμπόδια κατά την εφαρμογή τους στην εκπαιδευτική πράξη. Τέλος, περιλαμβάνονται θέματα και προτάσεις για μελλοντική έρευνα και οι περιορισμοί της παρούσας έρευνας.