Επιμόρφωση και εκπαίδευση του ανθρώπινου δυναμικού στον δημόστιο τομέα: η περίπτωση των δικαστικών υπαλλήλων και η ανάγκη δημιουργίας Εθνικής Σχολής Δικαιοσύνης

Abstract

Σκοπός της παρούσας διπλωματικής εργασίας, είναι να αποτυπωθεί με την μέγιστη δυνατή ακρίβεια η πραγματικότητα που ισχύει για την επιμόρφωση και εκπαίδευση των Δικαστικών Υπαλλήλων σήμερα στην Ελλάδα, και η παρουσίαση των αποτελεσμάτων, τόσο μεμονωμένα ως αντικειμενικά στοιχεία, όσο και με διάφορες παραμέτρους που αφορούν το είδος της εισαγωγικής επιμόρφωσης, το πλήθος των επιμορφωτικών/εκπαιδευτικών προγραμμάτων που έχουν παρακολουθήσει, την ωφέλεια από αυτά, τα κίνητρα που ωθούν στη μάθηση, εκπαιδευτικές ανάγκες και προτιμητέες εκπαιδευτικές μέθοδοι και άλλα στοιχεία που αφορούν το θέμα αυτό. Η συλλογή των στοιχείων έγινε με τη χρήση ηλεκτρονικού ερωτηματολογίου και παρουσιάζονται όλα τα αποτελέσματα καθώς και περαιτέρω ανάλυση ειδικά για της προαναφερόμενες παραμέτρους. Τα κυριότερα συμπεράσματα είναι ότι: • η εισαγωγική επιμόρφωση των δικαστικών Υπαλλήλων (μέθοδος coaching) δεν είναι ωφέλιμη για την ομαλή εργασιακή τους ένταξη, • όσο πιο πολλά προγράμματα έχουν παρακολουθήσει τόσο πιο πολύ νιώθουν ωφελημένοι εργασιακά, • ωθούνται τόσο από εσωτερικά όσο και από εξωτερικά κίνητρα προκειμένου να επιμορφωθούν/εκπαιδευτούν, • τα γνωστικά αντικείμενα που τους ενδιαφέρουν περισσότερο είναι οι καινοτόμες πρακτικές, το management και η πληροφορική, • προτιμούν τις βιωματικές εκπαιδευτικές μεθόδους επιμόρφωσης/εκπαίδευσης και • θα επιθυμούσαν τη δημιουργία μίας Εθνικής Σχολής Δικαιοσύνης αποκλειστικά για υπηρετούντες δικαστικούς υπαλλήλους αλλά και για τους μελλοντικούς. Η εργασία κλείνει με προτάσεις για τη δημιουργία μίας τέτοιας σχολής, για την οργάνωση εξ αποστάσεως εκπαιδευτικών προγραμμάτων και για την μελέτη της προοπτικής να εξελιχθούν οι δικαστικές υπηρεσίες σε οργανισμούς μάθησης.