Στρατηγική ηλεκτρονικού επιχειρείν: δήλωση αποστολής και απόδοσης ψηφιακών επιχειρήσεων

Abstract

Ως ένα από τα πιο χρήσιμα εργαλεία του στρατηγικού μάνατζμεντ, η δήλωση αποστολής παίζει σημαντικό ρόλο κατά τη διαδικασία ανάπτυξης του στρατηγικού πλάνου. Η εφαρμογή της δεν περιορίζεται μόνο στην στρατηγική μεγάλων οργανισμών, καθώς οποιοσδήποτε τύπος οργανισμού μπορεί να επωφεληθεί από αυτήν. Ωστόσο, η ανάπτυξη ενός τέτοιου εγγράφου φαίνεται ότι είναι αρκετά δύσκολη, αφού οι περισσότερες επιχειρήσεις καταλήγουν να δομούν ένα κείμενο χωρίς κάποιο νόημα. Κατά αυτόν τον τρόπο, η στρατηγική των επιχειρήσεων δε βασίζεται σε αυτήν, με αποτέλεσμα να θεωρείται ασήμαντη. Σύμφωνα με τον μικρό αριθμό ερευνών που σχετίζονται με τη βιβλιογραφία της δήλωσης αποστολής, εξετάζεται κυρίως αν υπάρχει και ποια είναι η επίδραση της στην απόδοση των επιχειρήσεων. Επομένως, πρωταρχικός σκοπός της παρούσας έρευνας είναι να συμβάλλει στην υπάρχουσα βιβλιογραφία εξετάζοντας τη σχέση μεταξύ της δήλωσης αποστολής και της απόδοσης των επιχειρήσεων. Αυτή η σχέση εξετάζεται με 2 τρόπους. Πρώτον, διερευνάται αν υπάρχει διαφορά στην απόδοση των επιχειρήσεων μεταξύ αυτών που έχουν δήλωση αποστολής και αυτών που δεν έχουν. Δεύτερον, εξετάζεται αν τα συστατικά μιας δήλωσης αποστολής έχουν τη δυνατότητα να επηρεάσουν την απόδοση των επιχειρήσεων. Επιπλέον, παραμένει ασαφές ποια είναι τα κατάλληλα συστατικά που πρέπει να συμπεριληφθούν κατά τη συγγραφή της δήλωσης αποστολής ψηφιακών επιχειρήσεων, ειδικά των ελληνικών. Έτσι, πέρα από τη μελέτη της σχέσης μεταξύ αποστολής – απόδοσης, υπολογίζεται ο συνολικός βαθμός ικανοποίησης της δήλωσης αποστολής. Επίσης, διερευνάται αν τα συστατικά που προτείνονται από τη βιβλιογραφία, έρχονται σε συμφωνία με τον ορισμό της δήλωσης αποστολής. Τα δεδομένα συλλέχθηκαν μέσω της επίσημης ιστοσελίδας της εκάστοτε επιχείρησης, καθώς είναι επιθυμητό να λαμβάνονται υπόψιν όλα τα ενδιαφερόμενα μέρη μιας επιχείρησης, που βρίσκονται στο εσωτερικό και στο εξωτερικό της περιβάλλον. Ο έλεγχος της σχέσης μεταξύ των επιχειρήσεων που έχουν δήλωση αποστολής και αυτών που δεν έχουν, έγινε με τη μη παραμετρική στατιστική μέθοδο Mann-Whitney U test. Η αναζήτηση των συστατικών που επηρεάζουν την απόδοση των επιχειρήσεων, έγινε τη μη παραμετρική στατιστική μέθοδο Kruskal-Wallis test. Ο υπολογισμός του βαθμού της συνολικής ικανοποίησης και η ανάλυση των δεδομένων σχετικά με τα 10 βασικότερα συστατικά της αποστολής με τη συνολική ικανοποίηση της, πραγματοποιήθηκε μέσω της Πολυκριτηριακής Ανάλυσης Ικανοποίησης (MU.S.A.). Τα αποτελέσματα της έρευνας δεν ήταν τα αναμενόμενα. Αρχικά, βρέθηκε ότι δεν υπάρχει στατιστικά σημαντική διαφορά μεταξύ των επιχειρήσεων που έχουν δήλωση αποστολής και αυτών που δεν έχουν. Επίσης, αποκαλύφθηκε ότι μόνο το συστατικό «Τεχνολογία» είχε θετική και στατιστικά σημαντική συσχέτιση με το «Μικτό Περιθώριο Κέρδους». Όλες οι υπόλοιπες συσχετίσεις ήταν αδύναμες και στατιστικά μη σημαντικές. Όσον αφορά το βαθμό ικανοποίησης των δηλώσεων αποστολής, τα πορίσματα της έρευνας υπέδειξαν ότι ο μέσος δείκτης ικανοποίησής της είναι 47,2%. Αυτό σημαίνει ότι οι δηλώσεις αποστολής των ελληνικών επιχειρήσεων δεν είναι αρκετά ικανοποιητικές σύμφωνα με τα συστατικά που έχουν προταθεί και παρατηρούνται σε αυξανόμενο βαθμό στη βιβλιογραφία. Επίσης, ο μέσος δείκτης απαιτητικότητας είχε ως αποτέλεσμα την τιμή -0,037. Αυτό σημαίνει ότι όσο περισσότερο χρησιμοποιούνται τα συστατικά, τόσο περισσότερο ικανοποιητικές είναι οι δηλώσεις αποστολής.