Δημόσιες συμβάσεις στο ευρωπαϊκό - ελληνικό δίκαιο

Abstract

Ο τομέας των δημοσίων συμβάσεων συνιστά έναν εκ των νευραλγικών τομέων της οικονομίας μας σε εθνικό και ευρωπαϊκό επίπεδο καθώς αποτελεί πεδίο ανάπτυξης ανταγωνιστικής δραστηριότητας υγιών επιχειρήσεων ποικίλων κλάδων, στις οποίες επιφέρει μεγάλα κέρδη ετησίως, ενώ συνάμα αναδεικνύεται σε πολύτιμο εργαλείο δημοσίων επενδύσεων με στόχο την κάλυψη ευρύτερων εθνικών αναγκών. Υπό το πρίσμα τούτο, γίνεται απολύτως αντιληπτός ο λόγος για τον οποίο τόσο ο ευρωπαίος όσο και ο έλληνας νομοθέτης έχουν τα τελευταία έτη επικεντρώσει τις προσπάθειές τους στον εκσυγχρονισμό των διαδικασιών σύναψης δημοσίων συμβάσεων, μέσω της ψήφισης νέων ευρωπαϊκών οδηγιών 2014/24 ΕΕ και 2014/25 ΕΕ. Αντίστοιχα δε, ο έλληνας νομοθέτης έχει προβεί στο καινοτόμο εγχείρημα της ενοποίησης όλων των κανόνων που αφορούν στη σύναψη δημοσίων συμβάσεων, ανεξαρτήτου είδους και προϋπολογισθείσας αξίας, μέσω του ν. 4412/2016 όπως και στην επιτάχυνση των διαδικασιών παροχής έννομης προστασίας στο εν λόγω πεδίο, μέσω της ενίσχυσης του θεσμού της εξωδικαστικής επίλυσης των διαφορών που ανακύπτουν πριν την ανάθεση της σύμβασης. Το νέο τούτο πλαίσιο κανόνων επιχειρεί να αναδείξει η παρούσα εργασία, επισημαίνοντας παράλληλα τις παραδοσιακές έννοιες που διέπουν το δίκαιο των δημοσίων συμβάσεων.