Η προσαρμογή της στρατηγικής της συμμαχίας μετά την κρίση της Κριμαίας

Abstract

Η εισβολή της Ρωσίας στην ανατολική Ουκρανία το 2014 και η προσάρτηση της Κριμαίας στο ρωσικό κράτος άλλαξε ριζικά τo περιβάλλον ασφαλείας της Ευρώπης και έθεσε θεμελιώδεις προκλήσεις στο όραμα του ΝΑΤΟ για μια ενιαία, ελεύθερη και ειρηνική Ευρώπη. Ο σύνθετος τρόπος με τον οποίο εκδηλώθηκαν οι ρωσικές ενέργειες έγειρε στο εσωτερικό της Συμμαχίας την ανάγκη για αναπροσαρμογή των ικανοτήτων με σκοπό την εκπλήρωση των τριών κεντρικών έργων: συλλογική άμυνα, διαχείριση κρίσεων και συνεργατική ασφάλεια. Η στρατηγική στάση της Συμμαχίας μετά την Κριμαία συναντά τις ρίζες της. Η Αποτροπή και η Άμυνα είναι τα θεμελιώδη μέσα της πρόληψης μιας σύγκρουσης, της προστασίας των εδαφών και του πληθυσμού και της διατήρησης της ελευθερίας λήψης απόφασης και δράσης οποίο εκδηλώθηκαν οι ρωσικές ενέργειες έγειρε στο εσωτερικό της Συμμαχίας την ανάγκη για αναπροσαρμογή των ικανοτήτων σε ένα πολλαπλά επίπεδα με σημεία αναφοράς την άμυνα, την ασφάλεια και την αποτροπή. Η ανάδειξη περιφερειακών παραγόντων στην διαμόρφωση της στρατηγικής του ΝΑΤΟ, όπως η Ευρωπαϊκή Ένωση, το ενεργειακό ζήτημα κ.α. αναδεικνύουν την πολυπλοκότητα του θεωρητικού εγχειρήματος να ερμηνευτούν οι στρατηγικές επιλογές με βάση θεωρίες σχέσεων διεθνούς πολιτικής, όπως ο δομικός ρεαλισμός και η θεωρία της αλληλεξάρτησης.