Η αρχή της απαγόρευσης των διακρίσεων (ρήτρα του "μάλλον ευνοούενου κράτους" και της "εθνικής μεταχείρησης") στο δίκαιο του Παγκόσμιου Οργανισμού Εμπορίου

Abstract

Η υποχρέωση που πηγάζει από την αρχή της μη διάκρισης, η οποία αναλύεται περαιτέρω στη ρήτρα του Μάλλον – Ευνοούμενου – Κράτους, και σε αυτήν της Εθνικής Μεταχείρισης στο Δίκαιο του Παγκόσμιου Οργανισμού Εμπορίου, αποτυπώνεται ρητώς τόσο στις συμφωνίες του Οργανισμού όσο και στη Γενική Συμφωνία Εμπορίου στις Υπηρεσίες, αλλά και στη Γενική Συμφωνία Δασμών και Εμπορίου, αποσκοπώντας σε ένα και μόνο αντικειμενικό στόχο: να διασφαλίσει την ισότητα στο εμπόριο και τις υπηρεσίες μεταξύ των κρατών που συμμετέχουν στον Παγκόσμιο Οργανισμό Εμπορίου, με την πρόθεση να απελευθερώσει το εμπόριο, καθιστώντας το παράλληλα προσβάσιμο και ανοιχτό προς ολοένα και περισσότερα μέρη. Ωστόσο, η επίτευξη αυτού του σκοπού τίθεται εν αμφιβόλω, εξαιτίας ποικιλόμορφων παραγόντων που περιορίζουν, μετριάζουν ή θέτουν στεγανά στην ισχύ και εφαρμογή των ανωτέρω ρητρών, χρήζοντας έτσι ενδελεχούς προσοχής και διερεύνησης. Στην παρούσα εργασία θα επιχειρηθεί μία επισκόπηση των ως άνω ρητρών με ταυτόχρονη ανάδειξη περιπτωσιολογικά κάποιων περιοριστικών παραγόντων ως και η διατύπωση μίας πρότασης ενός κατευθυντήριο άξονα επισκόπησης της εφαρμογής τους. Παράλληλα, προ της επισκόπησης της αρχής της απαγόρευσης διάκρισης, θα επιχειρηθεί μία κατά το δυνατόν σύντομη αναφορά του γενικότερου πλαισίου τόσο σχετικά με τις αρχές του Διεθνούς Οικονομικού Δικαίου, όσο και των ειδικότερων συμφωνιών, αλλά και μία συνοπτική παρουσίαση του Παγκόσμιου Οργανισμού Εμπορίου. Και αυτό διότι είναι αδύνατη η κατανόηση της αρχής της μη διάκρισης αν αυτή δεν τοποθετηθεί εντός του ευρύτερου πλαισίου, με το οποίο αλληλεπιδρά.