Διεθνής πολιτική και σχέσεις Μεγάλης Βρετανίας – Ρωσίας

Abstract

Ο όρος «ισχύς» αναφέρεται στον Θουκυδίδη, ο οποίος είναι αυτός, που στην εξιστόρηση και ανάλυση του Πελοποννησιακού πολέμου την επεσήμανε ως καθοριστικό παράγοντα των κρατικών συμπεριφορών. Η ισχύς γεννά και «δίκαιον», το δίκαιον του ισχυροτέρου. Οι επισημάνσεις του Θουκυδίδη απεδείχθησαν διαχρονικές και έχουν την εφαρμογή τους και στις ημέρες μας. Η «ισχύς» είναι η συμπυκνωμένη έκφραση πολλών παραγόντων που την συναποτελούν και της δίνουν υπόσταση και ρόλο. Στην πράξη γίνεται περισσότερο αντιληπτή η ισχύς των ενόπλων δυνάμεων, η στρατιωτική ισχύς, ενώ οι άλλες μορφές ισχύος έχουν ρόλο υποστηρικτικό. Στο πλαίσιο αυτό, οι διμερείς σχέσεις Μ. Βρετανίας – Ρωσίας θα πρέπει να εξεταστούν μέσα από το πρίσμα σύγχρονων μορφών ισχύος (ενεργειακή πολιτική, χρηματοπιστωτική διασύνδεση, πολιτικές αντιτρομοκρατικής ασφάλειας, διπλωματικών χειρισμών σε θέματα που αφορούν τρίτες χώρες). Δε θα πρέπει να λησμονούμε ότι κύριο ρόλο στη διαχρονική σχέση των δυο πάλαι ποτέ παγκόσμιας εμβέλειας αυτοκρατοριών, όπως άλλωστε και σήμερα, παίζουν ιδιαίτερο ρόλο η διάνοιξη και διατήρηση οδικών και θαλάσσιων εμπορικών οδών και η ολοένα αυξανόμενη ενεργειακή επιρροή της Ρωσίας σε Ευρωπαϊκό αλλά και παγκόσμιο επίπεδο. Και οι δύο χώρες αποτελούν πυρηνικές δυνάμεις, μέλη του Συμβουλίου Ασφαλείας (Σ.Α) του Ο.Η.Ε., διαγκωνίζονται για την διατήρηση των κεκτημένων της, η άλλοτε παγκόσμια αποικιακή και ναυτική υπερδύναμη Μ. Βρετανία, με τη μεταΣοβιετική Ρωσία να προσπαθεί να ανακτήσει το μερίδιο που της αναλογεί στο παγκόσμιο ανταγωνιστικό πολυπολικό σύστημα ασφάλειας με κύριο μοχλό την ενεργειακή της πολιτική.