Η υλοποίηση του προγράμματος της παράλληλης στήριξης στην ελληνική εκπαιδευτική πραγματικότητα

Abstract

Η συνδιδασκαλία (co-teaching) αποτελεί μια σύγχρονη τάση των διεθνών εκπαιδευτικών συστημάτων στην προσπάθεια αποτελεσματικής συμπερίληψης των μαθητών με ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες στα τυπικά περιβάλλοντα μάθησης. Στην Ελλάδα η συνδιδασκαλία επιχειρείται μέσω της σχετικά πρόσφατης εφαρμογής του προγράμματος της Παράλληλης Στήριξης (Parallel Support). Σκοπός της παρούσας μεταπτυχιακής διπλωματικής εργασίας είναι η αξιολόγηση της αποτελεσματικής υλοποίησης του προγράμματος της Παράλληλης Στήριξης, η ανάδειξη παραγόντων που επηρεάζουν την εφαρμογή του καθώς και η ανάδειξη πτυχών του που επιδέχονται βελτίωση. Για το λόγο αυτό διεξήχθησαν 10 ημιδομημένες συνεντεύξεις με 10 εκπαιδευτικούς πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης που αποτελούν 5 ζεύγη συνδιδασκάλων. Μελετήθηκαν και διερευνήθηκαν οι αντιλήψεις τους αναφορικά με το ρόλο και τις αρμοδιότητες που κατέχει ο εκάστοτε εκπαιδευτικός, τη μεταξύ τους συνεργασία καθώς και τις συνεργατικές τους σχέσεις με τη διεύθυνση και τους γονείς και την αποτελεσματικότητα του συγκεκριμένου προγράμματος στους μαθητές τυπικής ανάπτυξης και σε αυτούς που στηρίζονται από το πρόγραμμα. Επιπλέον, καταγράφηκαν οι προτάσεις των ιδίων των εκπαιδευτικών για την αποτελεσματικότερη εφαρμογή του προγράμματος. Τα ποιοτικά ευρήματα έδειξαν πως το πρόγραμμα της Παράλληλης Στήριξης δεν υλοποιείται αποτελεσματικά καθώς παρατηρήθηκε ανισότητα στους ρόλους των συνδιδασκάλων. Δεν υπάρχει σαφής καθορισμός των αρμοδιοτήτων του εκάστοτε εκπαιδευτικού, με αποτέλεσμα οι εκπαιδευτικοί ειδικής αγωγής να λειτουργούν συχνά ως βοηθοί. Ωστόσο, αναφέρθηκαν σημαντικά οφέλη για τους μαθητές που στηρίζονται από το συγκεκριμένο πρόγραμμα αλλά και για τον υπόλοιπο μαθητικό πληθυσμό. Όλοι οι συμμετέχοντες πρότειναν την εφαρμογή προγραμμάτων άμεσης επιμόρφωσης των εκπαιδευτικών γενικής αγωγής σε θέματα συνδιδασκαλίας, με απώτερο στόχο την μελλοντικά αποτελεσματικότερη εφαρμογή του προγράμματος.