Αντιλήψεις των εκπαιδευτικών γενικής και ειδικής εκπαίδευσης της δευτεροβάθμιας και πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης για τα παιδιά που ανήκουν στη Διαταραχή του Αυτιστικού Φάσματος

Abstract

Ο αριθμός των παιδιών με διαταραχή του φάσματος του αυτισμού (ΔΦΑ) έχει αυξηθεί σημαντικά τα τελευταία χρόνια και αποτελεί πρόκληση για τους εκπαιδευτικούς. (Auger, 2013) Με την επικράτηση της ΔΦΑ όλο και περισσότερο στις τάξεις, οι εκπαιδευτικοί της γενικής και ειδικής εκπαίδευσης έρχονται αντιμέτωποι με έναν μεγάλο αριθμό προκλήσεων. (Bowron, Busby, Ingram, Lyons & Oliver, 2012) Η διδασκαλία παιδιών με ΔΦΑ είναι μια προκλητική προσπάθεια για εκπαιδευτικούς και γονείς. Τα παιδιά με ΔΦΑ παρουσιάζουν μια σειρά από αναπτυξιακά προβλήματα που είναι πολύπλοκα γιατί συχνά φαίνεται να είναι χωρίς συνοχή σε σχέση με το πώς προσδιορίζεται η ανθρώπινη μάθηση. Ουσιαστικά όμως τα (αναπτυξιακά) προβλήματα που εμφανίζουν τα παιδιά με ΔΦΑ είναι αλληλένδετα και αλληλοεπηρεάζονται με το γνωστικό τρόπο μάθησης, την κοινωνική αντίληψη και τη γλωσσική μάθηση. (Quill, σελ.19-20, 2005) Τα παιδιά με ΔΦΑ χρειάζονται εξειδικευμένες μεθόδους διδασκαλίας που είναι κατάλληλες για να ικανοποιήσουν τις ατομικές ανάγκες των παιδιών. (Conn, 2015) Τα προγράμματα παρέμβασης πρέπει να είναι εξειδικευμένα και να βασίζονται στις μοναδικές ανάγκες και ικανότητες του κάθε μαθητή. (British Columbia, 2000) Θεωρείται ότι οι προσδοκίες των δασκάλων για τους μαθητές με ΔΦΑ θα επηρεάσουν τους διδακτικούς στόχους καθώς και η κατανόηση της ΔΦΑ μπορεί να έχει αντίκτυπο στην εκπαιδευτική διαδικασία. (Mavropoulou & Padeliadou, 2000) Γι’ αυτό το λόγο είναι σημαντικό να γίνει μια προσπάθεια για να ερευνήσουμε τις αντιλήψεις των δασκάλων, γενικής και ειδικής εκπαίδευσης της πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης για τη διαταραχή του φάσματος του αυτισμού. Πρώτα όμως θα γίνει αναφορά σε θεωρίες της διαταραχής του φάσματος του αυτισμού (ορισμός, χαρακτηριστικά, παρεμβατικά προγράμματα, διάγνωση).