Ανάλυση των στρατηγικών «Συμφωνίες Παραχώρησης Δικαιωμάτων Εκμετάλλευσης» και «Συμφωνίες Παραγωγής» ως στρατηγικές διεθνούς επέκτασης

Abstract

Η ανάγκη εύρεσης νέων αγορών και η προσπάθεια επέκτασης των επιχειρηματικών δραστηριοτήτων των εταιρειών για αύξηση των κερδών και διατήρηση της βιωσιμότητάς τους, είναι πιο απαραίτητες από ποτέ. Προκειμένου να πραγματοποιήσουν τη διεθνή τους επέκταση με τον καλύτερο δυνατό τρόπο, οι εταιρείες επιλέγουν με μεγάλη συχνότητα τις στρατηγικές των Συμφωνιών Παραχώρησης Δικαιωμάτων Εκμετάλλευσης και των Συμφωνιών Παραγωγής. Συνάπτοντας Συμφωνίες Παραχώρησης Δικαιωμάτων Εκμετάλλευσης, ο δικαιοπάροχος δίνει το δικαίωμα στο δικαιολήπτη να αξιοποιήσει το παραχωρηθέν πνευματικό δικαίωμα, για κάποια συγκεκριμένη χρονική περίοδο και γεωγραφική περιοχή, έναντι μίας συμφωνηθείσας οικονομικής ανταμοιβής. Με αυτόν τον τρόπο ο δικαιοπάροχος μπορεί να αυξήσει τα κέρδη του, να παρακάμψει πολλά εμπόδια που υπάρχουν σε άλλες χώρες, να περιορίσει το ρίσκο της επέκτασης και να έχει πρόσβαση σε άλλους απαραίτητους πόρους για την εκμετάλλευση των πνευματικών δικαιωμάτων. Με τις Συμφωνίες Παραγωγής, οι εταιρείες αναθέτουν μέρος ή ολόκληρη την παραγωγή των προϊόντων τους σε άλλες εταιρείες με στόχο, από τη μία πλευρά, τη μείωση του κόστους παραγωγής και από την άλλη, την επικέντρωσή τους σε εξειδικευμένες ικανότητές τους όπως το Μάρκετινγκ και την Έρευνα και Ανάπτυξη. Σε ένα όμως παγκοσμιοποιημένο και άγνωστο περιβάλλον, για να ευοδωθούν αυτές οι στρατηγικές επέκτασης, είναι απαραίτητη η σωστή επιλογή συνεργάτη, η οποία είναι μία δύσκολη υπόθεση που απαιτεί συλλογή έγκυρων πληροφοριών για τις υποψήφιες συνεργάτιδες εταιρείες, αποσαφήνιση των εταιρικών και συμμαχικών στόχων και καλή μελέτη του πολιτικό-οικονομικού-κοινωνικού περιβάλλοντος.