Μελέτη του τρόπου διδασκαλίας και απόκτησης της αγγλικής γλώσσας από μαθητές με δυσλεξία

Abstract

Πρόκειται για μια βιβλιογραφική έρευνα, πάνω στην απόκτηση μιας ξένης γλώσσας από δυσλεξικούς μαθητές με μητρική την Ελληνική. Η εκμάθηση ξένων γλωσσών αποτελεί μια ιδιαίτερα απαιτητική διαδικασία για τους μαθητές με δυσλεξία, ανεξαρτήτως της μητρικής τους γλώσσας. Αυτό οφείλεται στις ιδιαίτερες δυσκολίες που αντιμετωπίζουν, και οι οποίες σχετίζονται με τον διαφορετικό τρόπο λειτουργίας του εγκεφάλου και επεξεργασίας πληροφοριών, συγκεκριμένα στη διαφορετική κατασκευή των οπτικών εγκεφαλικών κέντρων, που τους κάνουν να σκέφτονται μέσω εικόνων, δηλαδή με ευρύτερη χρήση του δεξιού ημισφαιρίου, σε αντίθεση με τα άτομα τυπικής ανάπτυξης που σκέφτονται με λέξεις. Επιπρόσθετες δυσκολίες με τη μακρόχρονη μνήμη, την αποστήθιση, ειδικά των ασύνδετων πληροφοριών, την ακαλλιγραφία και την έλλειψη οργάνωσης, καθιστούν ακόμη δυσκολότερη την ενασχόλησή τους με το γραπτό λόγο, πόσο μάλλον σε μια γλώσσα της οποίας οι συντακτικοί, φωνολογικοί και μορφολογικοί κανόνες τους είναι άγνωστοι. Τέλος, πολύ συχνά οι μαθητές με δυσλεξία επιβαρύνονται και από συνοδές δυσκολίες, όπως η διάσπαση προσοχής και η υπερκινητικότητα, τα οποία όχι μόνο δυσχεραίνουν την εκπαιδευτική διαδικασία, αλλά πρέπει να λαμβάνονται υπόψη κατά τη διάρκεια της τελευταίας, ώστε να διαμορφώνονται κατάλληλα οι δραστηριότητες και οι μέθοδοι διδασκαλίας. Αρχικά αναφέρεται το θεωρητικό πλαίσιο της μεθοδολογίας διδασκαλίας των Αγγλικών σε τυπικούς μαθητές, σύμφωνα με το «Κοινό Ευρωπαϊκό Πλαίσιο Αναφοράς για τις Γλώσσες: Εκμάθηση, Διδασκαλία, Αξιολόγηση» (Ευρωπαϊκό Συμβούλιο, 2014). Αμέσως μετά περνάμε στις θεωρητικές αρχές της διαφοροποιημένης διδασκαλίας ξένων γλωσσών, για να καλυφθούν οι ιδιαίτερες προτιμήσεις των μαθητών με ειδικές μαθησιακές δυσκολίες. Η Tomlinson έχει συνθέσει ένα εύληπτο και ευέλικτο πλαίσιο διδασκαλίας με τη δυνατότητα ποικίλλων τροποποιήσεων (2001, 2005, 2009). Επιπρόσθετα, όμως, παρέχονται και τεχνικές που προτείνονται από άλλους ειδικούς (Baecher, 2011). Σε μετέπειτα στάδιο, παρατίθενται οι αναμενόμενες δυσκολίες που θα αντιμετώπιζαν οι δυσλεκτικοί μαθητές στην εκμάθηση των Αγγλικών ως ξένης γλώσσας, δεδομένων των ιδιαιτεροτήτων τους. Τέλος, αναφέρονται λεπτομερώς συγκεκριμένες προσεγγίσεις που έχουν αναπτυχθεί, τόσο σε διεθνές επίπεδο, όσο και σε εθνικό, για τη διδασκαλία Αγγλικών σε αλλόφωνους δυσλεκτικούς. Η ένας- προς- έναν διδασκαλία, οι σύντομες συνεδρίες και η παροχή κινήτρων στο μαθητή, είναι μερικές μόνο από τις προτάσεις που κάνουν συγκεκριμένοι μελετητές, εκπαιδευτικοί και οργανώσεις.