Δημοσιονομικός έλεγχος: πορεία και εξελίξεις

Abstract

Η οικονομική κρίση στην οποία διήλθε η Ελλάδα μετά το 2010 ανέδειξε την αναγκαιότητα της χρηστής διαχείρισης των δημοσίων οικονομικών, η οποία έπασχε μέχρι τότε. Το Ελληνικό Δημοσιονομικό Σύστημα ναι μεν υπήρχε από τη γέννηση του Ελληνικού κράτους αλλά είναι ευρύτερα αποδεκτό ότι δεν ήταν σωστά στοχοθετημένο ενώ ταυτόχρονα δεν παρήγαγε ουσιαστικά αποτελέσματα. Η αρχή της δημοσιονομικής εξυγίανσης του Δημοσιονομικού Συστήματος της χώρας ξεκίνησε με το Ν. 3871/2010, ο οποίος ακολουθεί τις διεθνείς πρακτικές ελέγχου τόσο στον σχηματισμό και εκτέλεση του κρατικού προϋπολογισμού, ώστε να επανακτήσει την αξιοπιστία του, αλλά και μέσω της καινοτόμας πρακτικής του Μεσοπρόθεσμου Πλαισίου Δημοσιονομικής Στρατηγικής που εισάγεται. Στη συνέχεια ιδιαίτερες αλλαγές επιφέρει ο Ν. 4270/2014, καθώς ενσωματώνει στην ελληνική νομολογία την ευρωπαϊκή οδηγία 85/2011/ΕΕ για τη συμμόρφωση των κρατών μελών με τους κανόνες της Νέας Ευρωπαϊκής Οικονομικής Διακυβέρνησης. Ιδιαίτερης μορφής χαρακτηριστικό που εισάγει ο Ν. 4270/2014 είναι ο μηχανισμός αυτόματης διόρθωσης, που έχει να κάνει με τη διόρθωση των αποκλίσεων των δημοσιονομικών στόχων. Ακολούθως ο Ν. 4389/2016 ενσωματώνει στο Ελληνικό Δημοσιονομικό Σύστημα τον Μηχανισμό Δημοσιονομικής Προσαρμογής, γνωστό και ως δημοσιονομικό κόφτη, μειώνοντας ακόμα περισσότερο τις δυνατότητες παρεμβάσεων στη δημοσιονομικής διαχείρισης των δημοκρατικά εκλεγμένων κυβερνήσεων. Ως γενικότερο συμπέρασμα που απορρέει από την παρούσα μελέτη θα μπορούσαμε να αναφέρουμε ότι καθώς επετεύχθη ο εξορθολογισμός της δημοσιονομικής διαχείρισης της Ελλάδας έχει βαλθεί ταυτόχρονα η ανεξαρτησία άσκησης της δημοσιονομικής πολιτικής.