Παρακίνηση Εργαζομένων σε Δημόσια Νοσοκομεία και ο ρόλος της Ηγεσίας. Μελέτη περίπτωσης Νοσοκομείου Γ.Ν.Θ «Γ.Παπανικολάου»

Abstract

Η ικανοποίηση των εργαζομένων από την εργασία τους αποτελεί προσδιοριστικό παράγοντα της επίτευξης των οργανωσιακών στόχων. Προκειμένου να επιτευχθούν οι στόχοι που έχει θέσει ένας οργανισμός, θα πρέπει να αυξηθεί η εργασιακή ικανοποίηση και οργανωσιακή δέσμευση των εργαζομένων. Η παρακίνηση των τελευταίων αποτελεί σημαντικό παράγοντα που μπορεί να οδηγήσει προς αυτήν την κατεύθυνση. Εκτός από την παρακίνηση των εργαζομένων, όμως, η ικανοποίησή τους από την εργασία επηρεάζεται και από την ηγεσία του οργανισμού. Η ηγεσία προσδιορίζει σε μεγάλο βαθμό και το αν θα εφαρμοστεί κάποια παρακίνηση, καθώς και οι μορφές παρακίνησης που θα εφαρμοστούν. Υπάρχουν διάφορες μορφές παρακίνησης, όπως το ιεραρχικό μοντέλο του Maslow, η θεωρία της γνωστικής ασυμφωνίας, η θεωρία δύο παραγόντων του Herzberg. Αυτό που έχει ιδιαίτερη σημασία είναι ότι, στις δημόσιες νοσοκομειακές μονάδες, εφαρμόζονται συγκεκριμένες μέθοδοι παρακίνησης, που βασίζονται για παράδειγμα όχι σε οικονομικές ανταμοιβές, εξαιτίας των ιδιαίτερων συνθηκών εργασίας των δημοσίων μονάδων και της φύσης της οργάνωσης και λειτουργίας τους. Η παρούσα έρευνα στοχεύει στο να διερευνήσει τη σχέση μεταξύ της ηγεσίας και της παρακίνησης των εργαζομένων σε δημόσιες νοσοκομειακές μονάδες. Το δείγμα της έρευνας αποτελείται από 100 εργαζομένους σε δημόσιες νοσοκομειακές μονάδες της Θεσσαλονίκης, που κλήθηκαν να συμπληρώσουν ένα ερωτηματολόγιο στο πλαίσιο της ποσοτικής έρευνας. Τα αποτελέσματα της έρευνας καταδεικνύουν ότι οι εργαζόμενοι στα δημόσια νοσοκομεία παρακινούνται ως επί το πλείστον από εσωτερικές μεθόδους παρακίνησης και από υψηλότερες αξίες. Οι σημαντικότεροι παράγοντες υποκίνησης των εργαζομένων στα δημόσια νοσοκομεία είναι οι αρμοδιότητες και η αυτονομία ως προς την εργασία τους, ο σεβασμός της εργασίας τους, το κατά πόσο αισθάνονται ως σημαντικοί στο νοσοκομείο στο οποίο εργάζονται, καθώς και η ύπαρξη των κατάλληλων συνθηκών εργασίας. Επίσης, βρέθηκε ότι υιοθετείται ένα περισσότερο αυταρχικό στυλ διοίκησης των δημοσίων νοσοκομείων. Τέλος, βρέθηκε ότι υπάρχει συσχέτιση μεταξύ της ηγεσίας και των μορφών παρακίνησης των εργαζομένων, αλλά και ότι η υποκίνηση δε σχετίζεται με την οργανωσιακή δέσμευση των εργαζομένων.