Διαφθορά και οικονομική ανάπτυξη στην Ελλάδα

Abstract

Η απαίτηση για εξοικονόμηση πόρων τα τελευταία πέντε χρόνια στην Ελλάδα, αποτελεί επιτακτική ανάγκη στα οικονομικά επιτελεία των κυβερνήσεων. Το χρέος της χώρας πρέπει να αποπληρωθεί και οι πιέσεις ως προς αυτή την κατεύθυνση είναι μεγάλες. Όταν ένας οικονομικός σχεδιασμός αποτυγχάνει, το χρηματικό «κενό» που δημιουργείται στα δημοσιονομικά, καλύπτεται με επιπρόσθετη φορολογία. Η εποχή των μνημονίων δεν φαίνεται να αποτελεί παρελθόν, έτσι οι θεσμοί ΔΝΤ και ΕΕ πρωταγωνιστούν, δίνοντας οδηγίες για το πώς πρέπει να περιοριστούν οι σπατάλες του δημοσίου τομέα, και κυρίως πως θα επιτευχθεί η προσέλκυση επενδυτών. Η καταπολέμηση της διαφθοράς κυριαρχεί στις υποδείξεις των θεσμών διότι έτσι εξοικονομούνται πόροι και ευνοείται η οικονομική μεγέθυνση και ανάπτυξη. Όταν επικρατεί η διαφθορά, δημιουργείται δυσφήμιση για το επιχειρηματικό περιβάλλον της χώρας, με αποτέλεσμα να αποθαρρύνονται οι επενδυτές και τελικά να κατευθύνονται σε ανταγωνιστικές χώρες. Με αυτό τον τρόπο στερούνται από την εγχώρια οικονομία τα απαραίτητα οικονομικά κεφάλαια. Σε χαμηλότερο επίπεδο τα χρηματικά ποσά που ξοδεύονται ως μαύρο χρήμα, η ως δωροδοκία υποκρύπτονται από την φορολογία με αποτέλεσμα να μειώνονται τα κρατικά έσοδα. Μέσω της διατριβής εξετάζονται τα στοιχεία της διαφθοράς για την Ελλάδα, η βαθμολογική κατάταξη σε σχέση με τις ανταγωνιστικές οικονομίες της BS-10 και BAL-13, και διατυπώνονται προτάσεις αντιμετώπισης. Η μελέτη βασίστηκε σε διεθνείς δείκτες, αναλύσεις, καθώς και συμπεράσματα από την εφαρμογή μεθόδων αντιμετώπισης σε άλλα κράτη. Τα στοιχεία αντλήθηκαν από κρατικές πηγές, διεθνείς οργανισμούς καθώς και δημοσιευμένες προγενέστερες μελέτες.