Η γεωπολιτική των υδάτων στη Μέση Ανατολή

Abstract

Το νερό θεωρείται πηγή ισχύος για την επιστήμη των Διεθνών Σχέσεων. Το νερό αναδεικνύει ή καταδικάζει πολιτισμούς σε ανάπτυξη ή παρακμή. Οι σπουδαιότεροι πολιτισμοί αναπτύχθηκαν δίπλα σε υδάτινους πόρους. Εξαιτίας, όμως, τόσο διαφόρων φυσικών φαινομένων (π.χ. μεταβολή του κλίματος), αλλά και ανθρωπίνων δραστηριοτήτων (π.χ. αύξηση του πληθυσμού, της παραγωγικότητας, ανύψωση του βιοτικού επιπέδου κ.λπ.), η ανακύκλωση των υδάτινων πόρων από τη φύση καθίσταται συχνά προβληματική και απρόβλεπτη, σε τοπικό ή παγκόσμιο επίπεδο. Έτσι, τα θέματα που αφορούν στη διαχείρισή τους αποκτούν στρατηγική σημασία για την ανάπτυξη κρατών ή περιοχών που καθορίζουν τη διαμόρφωση των πολιτικών τους, ιδιαίτερα σε περιοχές όπου υφίσταται έντονος ανταγωνισμός, όπως είναι η Μέση Ανατολή. Το μέλλον προδιαγράφεται μάλλον δυσοίωνο, περιορίζοντας τις οποιεσδήποτε ελπίδες ειρηνικής διευθέτησης και σταθερότητας στην περιοχή. Σε αυτό συμβάλλουν τα μέγιστα οι ανταγωνιστικές τάσεις για περιφερειακή ηγεμονία τόσο εκ μέρους των ίδιων των κρατών όσο και εκ μέρους των εξωτερικών δρώντων, καθώς και η αδυναμία των διεθνών και περιφερειακών οργανισμών να επιληφθούν των δυσεπίλυτων προβλημάτων που μαστίζουν τη συγκεκριμένη περιοχή. Αναφορικά με το τι μέλλει γενέσθαι, αυτό επαφίεται στην ευχέρεια των κρατών αυτών καθ’ αυτών, αλλά και στη θέληση των τρίτων παραγόντων να επιτρέψουν την όποια ανάπτυξη στην περιοχή.