Κύπρος, Κοσσυφοπέδιο, Κριμαία, Θράκη: συγκριτική ιστορική και νομική μελέτη

Abstract

Το δικαίωμα στην αυτοδιάθεση και η έννοια της απόσχισης των κρατών αποτελούν φαινόμενα τα οποία, αν και οι ρίζες τους εντοπίζονται στο σχετικά μακρινό παρελθόν, έχουν εκδηλωθεί ιδιαίτερα έντονα -ένεκα των πολλών εθνοτικών συγκρούσεων- κατά τη διάρκεια του τελευταίου αιώνα. Στο πλαίσιο αυτό -του Διεθνούς Δικαίου- προστίθενται επιπλέον και οι αρχές της εδαφικής ακεραιότητας και της μη επέμβασης στο εσωτερικό των κρατών, δημιουργώντας έτσι ένα συγκεχυμένο περιβάλλον ως προς τον τρόπο λειτουργίας των κρατών. Στο συγκεκριμένο πόνημα επιχειρείται η παράθεση των στοιχείων -από ιστορικής και νομικής πλευράς- που έλαβαν χώρα στην Κύπρο, το Κοσσυφοπέδιο, την Κριμαία και τη Θράκη και δημιούργησαν το αντίστοιχο status quo. Δυνάμει των γεγονότων αυτών, θα παρουσιαστούν οι ομοιότητες και οι διαφορές που χαρακτηρίζουν τις υπό μελέτη περιοχές. Από τη συγκριτική ανάλυση αναδεικνύεται η διαφορετικότητα των περιπτώσεων, καθώς στη βόρεια Κύπρο υπάρχει μία μη αναγνωρισμένη οντότητα-μόρφωμα, το Κοσσυφοπέδιο μετά την μονομερή κήρυξη της ανεξαρτησίας του συνιστά πλέον μία κρατική οντότητα, στην Κριμαία μετά από δημοψήφισμα πραγματοποιήθηκε η απόσχιση από την Ουκρανία και η προσάρτηση στη Ρωσία, ενώ στη Θράκη υφίσταται μία ρητά καθοριζόμενη θρησκευτική (μουσουλμανική) μειονότητα. Εν τέλει, καθίσταται σαφές ότι, αφενός τα φαινόμενα αυτά συνιστούν ένα αναπόσπαστο τμήμα της σύγχρονης διεθνούς τάσης και αφετέρου τα κράτη, εξυπηρετώντας τα εθνικά τους συμφέροντα, δεν λειτουργούν αποκλειστικά και πάντα με βάση τους κανόνες του Διεθνούς Δικαίου.