Ο διεθνισμός ως πολιτική και ιδεολογία στην οικοδόμηση της Ευρωπαϊκής Ένωσης

Abstract

Ο Διεθνισμός ως έννοια ενυπάρχει διαχρονικά σε κάθε έκφραση του ανθρώπου με τα μέσα επικοινωνίας του, εφόσον η κάθε δημιουργία του όπως για παράδειγμα ένα έργο τέχνης με την επικαιροποιησή του, δηλαδή την έκθεση του, σπάζει τα στενά εθνικά, ιδεολογικά ή κοινοτικά όρια και αφορά ως ιδέα ένα ευρύτερο σύνολο ανθρώπων αποζητώντας την κοινή αποδοχή του ως ιδέα και ως σύνολο, ή την πρόκληση αντιδράσεων και την εκπαιδευτική του τοποθέτηση σε ένα σύνολο αλληλέγγυων ανθρώπων. Έτσι ως εργαλείο λειτουργεί υπέρ της οικοδόμησης σχέσεων συνεργασίας και την ενίσχυση κινημάτων με ιδεολογικό περιεχόμενο, κανόνες λειτουργίας και πάντα κοινωνική ισχύ και αποδοχή. Όμως από τον 19ο αιώνα ή επανεμφάνιση του Διεθνισμού οριοθετεί ένα σύνολο λειτουργιών του παρελθόντος με αυτό που θα ακολουθήσει μέχρι σήμερα. Κατά αυτόν τον τρόπο ο διεθνισμός ως θεωρία ή πρακτική της πολιτικής, δηλαδή και εδώ ως εργαλείο, βασίζεται στην συνεργασία ανάμεσα στα έθνη, τα Έθνη Κράτη με συνταγματική κατοχύρωση η οποία διαφυλάττει από κάθε εθνικιστική εκτροπή. Μέχρι αυτού του σημείου ο διεθνισμός υπήρξε συνώνυμος του κοσμοπολιτισμού μιας πρακτικής που μέρος της οφείλει σε αυτόν ο σοσιαλιστικός διεθνισμός, ο οποίος κινείται στην λογική μιας παγκόσμιας κοινότητας απαλλαγμένη από διακρίσεις και γεμάτη αλληλεγγύη μεταξύ των μελλών της. Ίσως αυτό να θυμίζει προκαπιταλιστικές ή πρωτοχριστιανικές κοινωνίες όμως έχει ως αφετηρία τις οικουμενικές παραδοχές για την ανθρώπινη φύση, οι οποίες αντιδιαστέλλονται με την πρακτική και λογική του πολιτικού εθνικισμού βάση του οποίου δίνεται έμφαση στην διαμόρφωση της πολιτικής ταυτότητας από την εθνικότητα. Ωστόσο όμως στα πλαίσια της Ευρωπαϊκής οικοδόμησης ο διεθνισμός έχε δείξει δείγματα γραφής συμβατά με τον εθνικισμό καθώς υποστηρίζει τη συνεργασία και αλληλεγγύη μεταξύ προϋπαρχόντων εθνών κρατών παρά την εμμονική απώλεια της εθνικής σχέσης και εξάρτησης με την εθνική ταυτότητα. Στον φιλελεύθερο διεθνισμό υποστηρίζεται ο ατομικισμός, το ελεύθερο εμπόριο και η οικονομική αλληλεξάρτηση με έναν χαρακτήρα δεσμευτικό ως προς την τελική οικοδόμηση και ενίσχυση των διεθνών οργανισμών δημιουργώντας έτσι ένα εξ αρχής αντίπαλο δέος στο Ευρωπαϊκό οικοδόμημα.