Η χρηματοοικονομική και λειτουργική μίσθωση σύμφωνα με το Διεθνές Λογιστικό Πρότυπο 17 και τα Ελληνικά Λογιστικά Πρότυπα.

Abstract

Υπάρχουν διάφοροι τρόποι με τους οποίους μπορεί μια επιχείρηση να αποκτήσει ένα

οποιοδήποτε περιουσιακό στοιχείο. Μπορεί να προβεί είτε σε άμεση αγορά χρησιμοποιώντας

τους δικούς της πόρους, δηλαδή με αυτοχρηματοδότηση μειώνοντας την ρευστότητα της, είτε

με τη δυνατότητα δανεισμού του αναγκαίου κεφαλαίου που απαιτείται από τον τραπεζικό η

άλλο χρηματοδοτικό οργανισμό, είτε με την εναλλακτική μορφή χρηματοδότησης του leasing.

Η χρηματοδοτική μίσθωση (leasing) αποτελεί την πιο δημοφιλή εναλλακτική επιλογή

χρηματοδότησης τα τελευταία χρόνια καθώς είναι ένας ολοκληρωμένος χρηματοδοτικός

μηχανισμός που δίνει τη δυνατότητα σε μια επιχείρηση να δημιουργήσει ή να επεκτείνει τον

παραγωγικό εξοπλισμό της χωρίς να διαθέσει τα δικά της κεφάλαια. Πρόκειται για την

σύμβαση μιας εταιρίας ειδικού σκοπού (εκμισθωτής) και μιας επιχείρησης (μισθωτής) με την

οποία η πρώτη παραχωρεί για ορισμένο χρόνο και έναντι αμοιβαίως συμφωνημένου

μισθώματος στον δεύτερο τη χρήση επαγγελματικού εξοπλισμού.

Τα απαιτούμενα κεφάλαια διατίθενται από την εταιρία χρηματοδοτικής μίσθωσης η

οποία αγοράζει τον εξοπλισμό σύμφωνα με τις οδηγίες της επιχείρησης. Κατά τη

χρηματοδοτική μίσθωση μεταφέρονται από τον εκμισθωτή στον μισθωτή ουσιαστικά όλοι οι

κίνδυνοι και τα οφέλη από την ιδιοκτησία ενός πάγιου περιουσιακού στοιχείου, ωστόσο ο

τίτλος ιδιοκτησίας παραμένει στον εκμισθωτή, ο οποίος είναι συνήθως εταιρία χρηματοδοτικής μίσθωσης.