Η οικογένεια ως δίχτυ προστασίας για την οικονομική ανασφάλεια των νέων στην Ελλάδα της κρίσης.

Abstract

Η συγκεκριμένη έρευνα ελέγχει αν υπάρχει μακροχρόνια σχέση μεταξύ του ποσοστού απασχόλησης των νέων και του ποσοστού των νέων που συγκατοικούν με τους γονείς τους και αν η σχέση αυτή γίνεται πιο εντατική κατά τη διάρκεια της ελληνικής κρίσης. Μάλιστα, είναι η πρώτη έρευνα που χρησιμοποιεί εξολοκλήρου ελληνικά δεδομένα για τους νέους 18-35 και καλείται να απαντήσει το ερώτημα εάν και σε ποιο βαθμό η οικογένεια λειτουργεί ως δίχτυ προστασίας των νέων Ελλήνων. Τα μικροοικονομικά δεδομένα που χρησιμοποιεί προέρχονται από την Έρευνα Εργατικού Δυναμικού της Ελ. Στατ. και είναι αντιπροσωπευτικά για τις 13 γεωγραφικές περιφέρειες και για τα έτη από το 1993 έως το 2015. Η ανάλυση χωρίζεται σε δύο στάδια. Στο πρώτο στάδιο εξετάζεται η ύπαρξη μακροχρόνιας σχέσης μεταξύ του ποσοστού απασχόλησης των νέων και του ποσοστού των νέων που ζουν με τους γονείς τους. Πρόκειται για μια ανάλυση panel ξεχωριστή για κάθε φύλο και οι εξισώσεις εκτιμώνται με τον within estimator και fixed effects για τις 13 γεωγραφικές περιφέρειες της Ελλάδας και τα 23 έτη. Στη συνέχεια, εξετάζεται η περίπτωση κάθε ατόμου ξεχωριστά και πώς η πιθανότητα ένας νέος να είναι απασχολούμενος επιδράει πάνω στην πιθανότητά του να ζει με τους γονείς του και κατά πόσο η σχέση αυτή γίνεται πιο έντονη κατά τη διάρκεια της ελληνικής κρίσης. Στη δεύτερη ανάλυση εκτιμώνται μοντέλα probits ανά φύλο και ελέγχεται η ύπαρξη "crisis break" το 2009 που ήταν η αφετηρία της ελληνικής κρίσης. Τέλος, εκτιμάται ένα seemingly unrelated bivariate probit system δύο εξισώσεων, το οποίο "καθαρίζει" την όποιας μορφή ενδογένεια υπάρχει και επιτρέπει την παρατήρηση της αιτιώδους σχέσης των δύο βασικών μεταβλητών, δηλαδή της απασχόλησης και της συμβίωσης των νέων με τους γονείς.