Μέτρηση, αξιολόγηση και βελτίωση ολικής ποιότητας του Ελληνικού εκπαιδευτικού συστήματος σε Ευρωπαϊκό πλαίσιο : Η χρήση της εξισορροπημένης αξιολόγησης

Abstract

Σε μια περίοδο κοινωνικοοικονομικών ανακατατάξεων στην Ελλάδα, η εκπαίδευση αποτελεί σημείο αιχμής κάθε αλλαγής και διαδραματίζει κρίσιμο ρόλο, καθόσον συμβάλλει όχι μόνο στην τρέχουσα κοινωνική, πολιτική, οικονομική και πολιτιστική ανάπτυξη, αλλά και στη θεμελίωση του πνεύματος, της γνώσης και των δεξιοτήτων, προκειμένου οι νέοι να καταστούν στο μέλλον ικανοί να αντιμετωπίσουν την παγκοσμιοποίηση και την ταχύτητα των αλλαγών που χαρακτηρίζουν το σημερινό κόσμο. Η σημαντική συμβολή της εκπαίδευσης, σε μια πορεία αειφόρου ανάπτυξης της Ελλάδας, επιβάλλει τη συνέπεια αφενός με τις αρχές του Νέου Management και αφετέρου με τη δομή και τη φιλοσοφία του νέου Επιχειρησιακού Προγράμματος ΕΣΠΑ 2014-2020, με κοινό σκοπό την αναμόρφωσή του ελληνικού εκπαιδευτικού συστήματος σύμφωνα με τα Ευρωπαϊκά Εκπαιδευτικά πρότυπα αλλά και τις διεθνείς τάσεις στην αγορά εργασίας. Μέσο επίτευξης των παραπάνω στόχων αποτελεί η ευθυγράμμιση με τη Διοίκηση Ολικής Ποιότητας και η διασφάλιση αυτής απαιτεί μια διοίκηση αποτίμησης της απόδοσης μέσω συστημάτων μέτρησης και συνεχούς αξιολόγησης. Η ανάδειξη της Balanced Scorecard μέσα από τη σχετική βιβλιογραφία και τις μελέτες περίπτωσης από την εφαρμογή της στο διεθνή χώρο, σε συνδυασμό με τις ιδιαιτερότητες του Ελληνικού περιβάλλοντος, βοηθούν στο να καταλήξουμε σε φιλόδοξα συμπεράσματα στην ενδεχόμενη υιοθέτηση της από το Ελληνικό Εκπαιδευτικό Σύστημα. Το μεγάλο φάσμα των δεικτών ποιότητας στην εκπαίδευση φιλτράρεται μέσα από τις οικονομικές και ποιοτικές δεσμεύσεις της Ελλάδας, ως ενταγμένης χώρας στην Ευρωπαϊκή Ένωση με απώτερο σκοπό την προσαρμογή τους σε μια πορεία βιώσιμης ανάπτυξης. Αναμφίβολα, η προσπάθεια ανάπτυξης της BSC προσαρμοσμένης στα ελληνικά δεδομένα δύναται να συνεισφέρει στον εκσυγχρονισμό της εκπαίδευσης και στην ικανοποίηση όλων των εμπλεκόμενων ομάδων με την εκπαίδευση, μέσω ενίσχυσης της ποιότητας α) του ανθρώπινου δυναμικού (στελεχών, εκπαιδευτικών και διοικητικού προσωπικού) και β) των διοικητικών και μαθησιακών διαδικασιών και των αντίστοιχων αποτελεσμάτων τους. Ως εκ τούτου, μπορούν να διαμορφωθούν ρεαλιστικοί και επιτεύξιμοι στρατηγικοί στόχοι για το ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα, που θα αποτελέσουν ισχυρούς πυλώνες εναρμόνισης τόσο με τα κριτήρια ποιότητας και χρηματοδότησης της ΕΕ, όσο και με τις προτάσεις του ΟΟΣΑ πάνω στην αξιολόγηση για παροχή μιας εκπαίδευσης υψηλού επιπέδου.