Το ζήτημα της ηγεμονικής σταθερότητας στη μεταψυχροπολεμική εποχή: θεωρητικές, πολιτικές και στρατηγικές όψεις.

Abstract

Στο τέλος του 20ου αιώνα και μετά το τέλος του Ψυχρού Πολέμου, το διεθνές σύστημα ήταν μονοπολικό, με μία κυρίαρχη υπερδύναμη, τις ΗΠΑ. Στα τέλη όμως της δεκαετίας του 1990 οι ΗΠΑ, παρά το γεγονός ότι είχαν επιτύχει τους στόχους τους βρέθηκαν εγκλωβισμένες στην ηγεμονική τους θέση, η οποία τώρα έπρεπε να διατηρηθεί. Η εποχή της μονοπολικότητας από την κατάρρευση του διπολισμού μέχρι και την επίθεση της 11ns Σεπτεμβρίου συγκεντρώνει όλα τα στοιχεία εκείνα μιας ηγεμονικής εποχής για την υπερδύναμη. Το πλήγμα όμως από την τρομοκρατική επίθεση, η οποία ήταν η πρώτη στο εσωτερικό της υπερδύναμης, σε συνδυασμό με τις μεταβολές του παγκόσμιου συσχετισμού ισχύος που έλαβαν χώρα στη διεθνοπολιτική αρένα σήμανε και το τέλος της ηγεμονικής εποχής των ΗΠΑ.Σήμερα παρά το γεγονός, ότι οι ΗΠΑ εξακολουθούν να παίζουν σημαντικό ρόλο στη διεθνοπολιτική, ομόφωνη είναι η άποψη ότι έχει παρέλθει η εποχή του διπολισμού αλλά και του μονοπολισμού και ως η επικρατέστερη εναλλακτική εμφανίζεται ο πολυπολισμός.Σήμερα είκοσι έξι χρόνια μετά το τέλος του Ψυχρού Πολέμου, φαίνεται πως οι ΗΠΑ θα διατηρήσουν και θα συνεχίσουν την ηγεμονία τους. Στην Ιστορία καμία δύναμη δεν εγκατέλειψε την ηγεμονία. Ο μόνος τρόπος απαγκίστρωσής της από αυτήν είναι στο πλήρωμα του χρόνου, είτε η εξουθένωσή της, είτε η ανατροπή της από άλλη ηγεμονική δύναμη. Ωστόσο, τα πράγματα στην πολιτική είναι όπως στην ζωή: Κάποια μέρα παρακμάζουν. Και στο τέλος, έστω κι αν αυτό δεν έρθει σύντομα, η παγκόσμια κυριαρχία της Αμερικής θα εξασθενήσει.