Εκτίμηση κινδύνου: μελέτη περίπτωσης στο ελληνικό χρηματιστήριο.

Abstract

Η σχέση απόδοσης – κινδύνου, όπως αυτή ερμηνεύεται από τη μέση τιμή και τη διακύμανση, έδωσε νέα διάσταση στη διαχείριση του κινδύνου αφού για πρώτη φορά απέκτησε αριθμητική υπόσταση. Η καθιέρωση της μεταβλητότητας των δυνητικών αποδόσεων των περιουσιακών στοιχείων ως μέσο μέτρησης του κινδύνου, συνέβαλλε στην εμφάνιση πληθώρας υποδειγμάτων που είχαν ως στόχο την πρόβλεψη της. Η μέθοδος που σήμερα τυγχάνει της καθολικής αποδοχής και αναγνωρίζεται ως ένα από τα σημαντικότερα εργαλεία εκτίμησης του κινδύνου είναι η Value at Risk. Στην παρούσα διπλωματική εργασία, με βάση το θεωρητικό πλαίσιο που αναλύεται, εξετάζεται η επίδραση της ελληνικής χρηματοοικονομικής κρίσης στην αξία σε κίνδυνο στους κλαδικούς δείκτες FTSE ΧΑ Βιομηχανικών προϊόντων και υπηρεσιών, FTSE ΧΑ Κατασκευών και υλικών κατασκευών και FTSE ΧΑ Πετρελαίου και αερίου. Συγκεκριμένα, με τη χρήση της παραμετρικής προσέγγισης της VaR, εκτιμούνται οι μέγιστες δυνατές ημερήσιες απώλειες που μπορούν να υποστούν οι υπό εξέταση δείκτες προτού και μετά την έναρξη της κρίσης. Το επίπεδο εμπιστοσύνης ορίστηκε σε 99%. Τα αποτελέσματα που προέκυψαν από την εκτίμηση της VaR κατέδειξαν ότι η κρίση αύξησε την αξία σε κίνδυνο κατά μέσο όρο και στους τρεις δείκτες περίπου 9%.