Δ.Λ.Π. 39: χρηματοοικονομικά μέσα: αναγνώριση και αποτίμηση.

Abstract

Τα χρηματοοικονομικά μέσα μπορούν να πάρουν τη μορφή μετοχών, ομολόγων, μετρητών, παραγώγων κ.α. και χρησιμοποιούνται από τις επιχειρήσεις για την επίτευξη επενδυτικών στόχων, επηρεάζοντας τις αποφάσεις του επενδυτικού κοινού μέσω των γνωστοποιήσεων, και γενικότερα για την αποτελεσματική λειτουργία τους στα πλαίσια των χρηματαγορών. Καθώς, όμως, τα χρηματοοικονομικά προϊόντα μεταβάλλονται διαρκώς και αυξάνονται σε όγκο, δημιουργήθηκαν διαφωνίες αναφορικά με τον τρόπο επιμέτρησής τους, τον τρόπο διαχείρισής τους και την εμφάνισή τους στις οικονομικές καταστάσεις των επιχειρήσεων. Τα παραπάνω θέματα καλύπτονται από ένα σύνολο θεσμών που πλαισιώνουν τα χρηματοοικονομικά μέσα και πιο συγκεκριμένα τα ΔΛΠ 32, ΔΛΠ 39, ΔΠΧΑ 7 όπως και ο νόμος 4308 του 2014 που εισήγαγε τις τελευταίες τροποποιήσεις με βάση τα ΕΛΠ. Αναφορικά με τον τρόπο επιμέτρησης των χρηματοοικονομικών μέσων, υπάρχουν πολλές διαφωνίες ανάλογα με την αποτελεσματικότητα που έχει η επιμέτρηση των παραπάνω στοιχείων στην εύλογη αξία τους και αυτό το σημείο αποτέλεσε και αντικείμενο της μελέτης που ακολουθεί. Για το λόγο αυτό γίνεται παρουσίαση των διεθνών λογιστικών προτύπων που πλαισιώνουν τα χρηματοοικονομικά μέσα και στο τέλος της διπλωματικής γίνεται μια εμπειρική μελέτη σε ελληνικές τράπεζες που είναι εισηγμένες στο Χρηματιστήριο Αξιών Αθηνών και πιο συγκεκριμένα στο πως η επιμέτρηση σε εύλογη αξία επηρεάζει τα κέρδη ανά μετοχή και κατ’ επέκταση τις αποφάσεις των επενδυτών.