Διεθνές λογιστικό πρότυπο 12: η περίπτωση των ελληνικών τραπεζών.

Abstract

Τα Διεθνή Λογιστικά Πρότυπα εισήχθησαν στην Ελλάδα το 2005, με υποχρεωτική εφαρμογή αρχικά για τις εισηγμένες επιχειρήσεις. Η σημασία και η επίδρασή τους είναι πολυσχιδής και καίρια σε όλο το φάσμα των εταιριών που τα εφάρμοσαν. Στην παρούσα διπλωματική εξετάζεται η επίδραση του Διεθνούς Λογιστικού Προτύπου 12, που αφορά την αναβαλλόμενη φορολογία, σε μια συγκεκριμένη κατηγορία εταιριών, αυτή των τραπεζών. Η επίδραση της αναβαλλόμενης φορολογίας στον τραπεζικό χώρο είναι θέμα που διαρκώς βρίσκεται στην επικαιρότητα τόσο σε διεθνές επίπεδο, ιδιαίτερα μετά την εφαρμογή της Βασιλείας ΙΙΙ, αλλά και στην ελληνική πραγματικότητα λόγω των τακτικών stress tests και των αναγκών ανακεφαλαιοποίησης των ελληνικών τραπεζών. Αρχικά, γίνεται μια θεωρητική προσέγγιση του θέματος. Παρουσιάζονται με όσο γίνεται πιο απλό και περιεκτικό τρόπο όλα τα πορίσματα συναφών εργασιών και μελετών. Επίσης, εκτίθεται το θεσμικό πλαίσιο γύρω από την αναβαλλόμενη φορολογία αλλά και του σύγχρονου τραπεζικού περιβάλλοντος και της Επιτροπής της Βασιλείας, ώστε ο αναγνώστης να έχει μια όσο γίνεται πιο σφαιρική άποψη όλων των δεδομένων πριν παρουσιαστεί το πρακτικό κομμάτι της διπλωματικής εργασίας. Σε αυτό με τη χρήση του Υποδείγματος του Ohlson (1991,1995) , που είναι από τα πλέον διαδεδομένα μοντέλα, επιχειρείται να καταδειχθεί η επίδραση της αναγνώρισης Αναβαλλόμενων Φορολογικών Απαιτήσεων στην τιμή των τραπεζικών μετοχών. Τα αποτελέσματα της έρευνας είναι τέτοια που μας επιτρέπουν να καταλήξουμε σε συμπεράσματα, αλλά και να προτείνουμε θέματα μελλοντικών ερευνών.