Επιδράσεις εφαρμογής Δ.Π.Χ.Α. 13: εμπειρική διερεύνηση στον ελληνικό τραπεζικό κλάδο.

Abstract

Η λογιστική επιστήμη είναι όπως πολλοί οικονομολόγοι χαρακτηριστικά αναφέρουν ένας ζωντανός οργανισμός που εξελίσσεται με το πέρασμα των χρόνων. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε, πως τα τελευταία χρόνια και μάλιστα σε καιρούς παγκόσμιας οικονομικής ύφεσης και κρίσης, αν ένας κλάδος γνώρισε άνθιση, είναι αυτός της λογιστικής και της ελεγκτικής. Φυσικά, αυτή η συνεχής αναβάθμιση των επιστημών αυτών, έρχεται ως φυσικό επακόλουθο των αδιάκοπων και ολοένα και μεγαλύτερων απαιτήσεων της παγκόσμιας αγοράς. Η δίψα των επενδυτών και των αναλυτών, για πληρέστερες και πιο αξιόπιστες πληροφορίες, που παρέχουν οι οικονομικοί οργανισμοί στο ευρύ κοινό, φέρνει στην επιφάνεια νέες αντιλήψεις, μεθόδους και τεχνικές άσκησης της λογιστικής επιστήμης. Στη βάση λοιπόν της αναζήτησης της διαφάνειας και συγκρισιμότητας των οικονομικών καταστάσεων, δημιουργήθηκαν διεθνή λογιστικά πρότυπα, τα οποία, όπως είναι λογικό, βρίσκονται σε συνεχή εξέλιξη και αναθεώρηση των επί μέρους σημείων τους, αφού αποτελούν ζωτικό κομμάτι της λογιστικής επιστήμης. Αν όχι το σημαντικότερο, ένα από τα κυριότερα συστατικά στοιχεία, αυτών των αρχών είναι η επιμέτρηση και η αποτίμηση των οικονομικών οργανισμών και των στοιχείων του ενεργητικού και του παθητικού αυτών. Κάπως έτσι εμφανίστηκε και ο όρος εύλογη αξία και έφερε στο προσκήνιο θέματα και απόψεις που για δεκαετίες παρέμεναν στο σκοτάδι. Στην παρούσα εργασία παρουσιάζεται η εν λόγω μέθοδος επιμέτρησης της αξίας ουσιαστικά ενός οργανισμού, βασιζόμενη στις επιδράσεις που έχει στις χρηματοοικονομικές καταστάσεις των εγχώριων τραπεζικών ομίλων και στις αντιδράσεις των επενδυτών και των αναλυτών από τις τελευταίες. Τα αποτελέσματα που εξάγονται είναι αξιοσημείωτα και δείχνουν να υπάρχει συσχέτιση του τρόπου παρουσίασης και επιμέτρησης της εύλογης αξίας των χρηματοοικονομικών μέσων που δημοσιεύουν οι οργανισμοί με την αξία της τιμής της μετοχής, ως αποτέλεσμα της γνώμης που διαμορφώνουν οι αναλυτές από τις οικονομικές καταστάσεις, αφού η ιεράρχηση των χρηματοοικονομικών μέσων φαίνεται να αποτελεί χρήσιμη πληροφόρηση για τους τελευταίους.