Θεωρία του Νου, θεωρία της Εκτελεστικής Δυσλειτουργίας και θεωρία της Αδύναμης Κεντρικής Συνοχής των ατόμων με ΔΑΦ: μια διερευνητική μελέτη.

Abstract

Ο αυτισμός είναι μια διαταραχή, η οποία εκδηλώνεται αφενός, με ελλείμματα στην κοινωνική επικοινωνία και την κοινωνική αλληλεπίδραση και αφετέρου, με περιορισμένες, επαναλαμβανόμενες συμπεριφορές, ενδιαφέροντα ή δραστηριότητες (A.P.A., 2013). Διάφορες θεωρίες έχουν προταθεί κατά καιρούς, στην προσπάθεια των ερευνητών να ερμηνεύσουν τα ελλείμματα αυτά. Οι θεωρίες που έχουν απασχολήσει περισσότερο είναι η Θεωρία του Νου, η Θεωρία των Εκτελεστικών Λειτουργιών και η Θεωρία της Αδύναμης Κεντρικής Συνοχής. Ωστόσο, εγείρονται πάρα πολλά ερωτήματα, τόσο για την υπόσταση των τριών αυτών θεωριών, όσο και για την καθολικότητα του φαινομένου. Δηλαδή, σε ποιο βαθμό ερμηνεύουν τα κλινικά σημεία της διαταραχής του αυτισμού σε όλο το φάσμα των ατόμων με ΔΑΦ. Στην παρούσα εργασία θα διερευνήσουμε την ισχύ των τριών αυτών θεωριών σε παιδιά με ΔΑΦ από την ελληνική κοινωνία και θα τα συγκρίνουμε με παιδιά τυπικής ανάπτυξης.