Οι στρατιωτικές δυνατότητες της ΕΕ στα πλαίσια της ευρωπαϊκής πολιτικής άμυνας και ασφάλειας, υπό το πρίσμα της συνεργασίας της Ένωσης, με τον ΟΗΕ και το ΝΑΤΟ.

Abstract

Η υπόψη εργασία αναφέρεται τόσο στην κατανόηση των εννοιών «Άμυνα» και «Ασφάλεια», όπως αυτές «προσαρμόζονται» εννοιολογικά στον ιδιόμορφο χαρακτήρα του οικοδομήματος, που ονομάζεται Ευρωπαϊκή Ένωση, όσο και στην έννοια της Ευρωπαϊκής Πολιτικής Άμυνας και Ασφάλειας (ΕΠΑΑ), καθώς επίσης και στην αποσαφήνιση του διεθνούς ρόλου, που η ΕΕ καλείται να διαδραματίσει ως διεθνής δρώντας, προκαλούμενη από τις σύγχρονες γεωπολιτικές εξελίξεις. Στην περίπτωση της ΕΕ η μη σαφής κατηγοριοποίησή της, λόγω της θεσμικής ιδιαιτερότητας, δημιουργεί εκ των πραγμάτων προβλήματα. Συγκεκριμένα, το πλέον σημαντικό πρόβλημα αναφέρεται στη δυσκολία προσδιορισμού του ρόλου της σε ένα διεθνές περιβάλλον στο οποίο η οικονομική και στρατιωτική ισχύς προσδιορίζουν τη συνολική δομική ισχύ ενός δρώντα και συνεπώς τη δυνατότητα παραγωγής επιθυμητών αποτελεσμάτων. Σε ένα κρατοκεντρικό περιβάλλον στα πλαίσια του οποίου τα κράτη ως βασικοί δρώντες αξιολογούνται από την ισχύ που διαθέτουν, το ζητούμενο για την ΕΕ είναι αν ο τρόπος δράσης της, τα μέσα που διαθέτει (θεσμικά, επιχειρησιακά, πολιτικοοικονομικά, στρατιωτικά, τεχνολογικά και μέσα κανονιστικής υφής) της επιτρέπουν να λειτουργεί ως παράγοντας συναπόφασης και ισότιμος εταίρος των ΗΠΑ. Επιπροσθέτως, δια συγκρίσεως των δύο εταίρων (ΕΕ και ΗΠΑ) γίνεται προσπάθεια εξακρίβωσης των στοιχείων εκείνων (διεθνής ρόλος, ισχύς, αντίληψη της διεθνούς πολιτικής, πολυδιάστατη δράση σε σχέση με το διεθνές δίκαιο), που τους κάνουν να μοιάζουν και παράλληλα να διαφέρουν θεμελιωδώς, ενώ διαμέσου της ανάλυσης των παραπάνω στοιχείων προσδιορίζεται με σχετική ακρίβεια, η μορφή του δρώντα που συνιστούν, οι αξίες που πρεσβεύουν, καθώς και ο τρόπος με τον οποίο αλληλεπιδρούν με το ΝΑΤΟ και τον ΟΗΕ.