Τα παιδιά του Wadi Rum: έμφυλες αναπαραστάσεις και πρακτικές κοινωνικότητας στους Zalabieh της Ιορδανίας.

Abstract

Στην ανά χείρας διδακτορική διατριβή που έχει τίτλο “Έμφυλες αναπαραστάσεις και διαχείριση ρόλων, η περίπτωση των βεδουίνων Zlabieh του Wadi Rum” διαπραγματεύομαι την δημιουργία των έμφυλων εθνοτικών ταυτοτήτων, όπως αυτή του “βεδουίνου/βεδουίνας” ως κατασκευή του αποικιοκρατικού λόγου και της κυρίαρχης κρατικής ιδεολογίας, καθώς και τις σχέσεις εξουσίας/υποτέλειας τόσο σε σχέση με τα φύλα όσο και σε σχέση με τα θεσμικά όργανα της κρατικής μηχανής. Μέσα από λόγους, επιτελέσεις και πρακτικές των υποκειμένων της ερήμου του Wadi Rum της Ιορδανίας, σκιαγραφούνται οι πολιτισμικές παραδοχές τους και πώς εμπλέκονται σε αυτές έννοιες ενός εαυτού που διακρίνεται από τους υπόλοιπους πολίτες του Ιορδανικού κράτους. Διαπραγματεύομαι την έννοια της εξουσίας αφενός με τον Φουκωϊκό όρο της συναίνεσης από τα κάτω και αφετέρου μέσα από τις συγκρούσεις με τους γραφειοκράτες, που παράγονται κατά τις διαδικασίες διαπραγμάτευσης των ρόλων και ταυτοτήτων μέσα στον παγκόσμιο οικονομικό ανταγωνισμό. Οι πολιτικές της υπαγωγής και της υπονόμευσης των σχέσεων εξουσίας σκιαγραφούν την ταυτότητα των υποκειμένων της περιοχής. Μέσα από τις επιτελέσεις όπως τις καμηλοδρομίες, τους παραστατικούς δηλαδή αγώνες της ερήμου, προσδιορίζεται η προώθηση της ενοποιητικής πολιτικής των βεδουίνων μεταξύ τους και ταυτόχρονα ο ανδρισμός, τα οποία μέσα από λόγους των υποκειμένων, συγκροτούν την ταυτότητά τους αφενός μέσα στο κράτος και αφετέρου μεταξύ των υπολοίπων ανδρών ‘εκτός’, Αράβων ή μη. Επίσης η διατριβή διαπραγματεύεται την βεδουίνικη ταυτότητα σε σχέση με τις συγκρουσιακές ιστορικές-πολιτικές συγκυρίες της μέσης ανατολής, του πολέμου των έξι ημερών και της Παλαιστινιακής intifada και ταυτόχρονα σε σχέση με τους τρόπους διαχείρισης και επίκλησης ιστορικών γεγονότων του μακρινού παρελθόντος από τον Βασιλιά Huseyn της Ιορδανίας. Η άσκηση του Αραβικού Εθιμικού Δικαίου, αναπόσπαστο ακόμη μέρος της καθημερινότητας των βεδουίνων Zlabieh συμβάλλει στην διατήρηση της ετερότητας και ταυτόχρονα αντισταθμίζει την νομοθετική εξουσία του κράτους υπονομεύοντας τη δύναμή του. Ο γάμος, τόσο ως διαβατήρια διαδικασία για τις γυναίκες όσο και ως τελετουργική πρακτική, συνιστά το πεδίο όπου επιτελείται η θηλυκότητα και αναδεικνύονται οι έμφυλες σχέσεις εξουσίας, υπαγωγής και αντίστασης. Η περιγραφή της σχέσης των γυναικών με τον υλικό πολιτισμό της νεωτερικότητας και τον χώρο εντός και εκτός σπιτιού και η διαχείριση αυτού και από τα δύο φύλα, καθίσταται πεδίο παρατήρησης για τον αυτοπροσδιορισμό των γυναικών ως γυναίκες/θηλυκά και όχι ως βεδουίνες, καθώς επίσης και για την ανάδειξη των νέων σχέσεων εξουσίας που προωθούνται από την παγκόσμια καπιταλιστική πολιτική. Μέσα από την τελετή του γάμου, τόσο ως πρακτική διαδικασία που διαχωρίζει χωρικά τα φύλα όσο και ως κατώφλι στη θηλυκότητα, προσδιορίζονται οι πολιτισμικές παραδοχές για το φύλο τους και την μητρότητα. Οι αρνητικές συναισθηματικές φορτίσεις των γυναικών που μέσα από αντιστάσεις και πρακτικές κατανάλωσης καταλήγουν στην υπονόμευση της ανδρικής εξουσίας συνιστούν πεδίο ανάλυσης σιωπηρών αντιστάσεων και αφανών μαχών για την υπόστασή τους. Οι πρακτικές διαπραγμάτευσης του έμφυλου ρόλου των γυναικών εμπλουτίζονται με τις νέες μορφές δράσεις που παράγονται από την αλληλόδραση των εμπλεκομένων στη διαδικασία της επιτόπιας, δηλαδή των υποκειμένων και της εθνογράφου, οι οποίες δημιουργούν νέους εξουσιαστικούς λόγους των υπαγόμενων-υποτελών υποκειμένων. Τέλος διαπραγματεύομαι τις παιδικές πολιτισμικές παραδοχές αρχικά μέσα από την προβληματοποίηση της παιδικής ηλικίας και εν συνεχεία μέσα από το παιχνίδι και το ιχνογράφημα ως αναλυτικά εργαλεία. Προσπάθησα να αναλύσω μέσα από αυτές τις αναπαραστάσεις, τους τρόπους που διαπερνούν τα νοητικά σχήματα των παιδιών οι ηγεμονικές πρακτικές και οι διαπραγματεύσεις των φύλων και να αναδείξω τον έμφυλο ή μη χαρακτήρα των αναπαραστάσεων. Το παιδί ως αναλυτική κατηγορία πιστεύω ότι ολοκληρώνει τον λόγο των υποκειμένων και συμβάλλει στην πολυμορφία της επιτόπιας έρευνας.

In doctoral dissertation, entitled "Gender representations and power relations, the case of Zalabieh Bedouins of Wadi Rum search for gendered national identities of "Bedouins as construction of colonial discourse and the state ideology and I emphasize on power relations / subordination regarding to gender and to the institutions of the state machine. I outline the cultural assumptions and concepts of the ‘self’ both as citizen and as ‘other’ through performances in the desert such as camel racings and the construction of power as Foucault determines that is consensus from below and the above through collisions with bureaucrats, produced during the process of negotiating the roles and identities in the global economic competition. Political affiliation and undermining of power relations delineate the identity of the subjects in the region. Through performances in the desert like camel racings, that determine to promote the integration policy of Bedouins as a unity I outline their masculinity, and the underlying reasons that form their identity both within the state as citizens and as a self/man which is different from the ‘other’ Arabor European from ‘outside’. Also thesis discusses the bedouin identity in relation to the conflict in historical-political context of the Middle East, the Six-Day War and the Palestinian intifada and also in relation to the manipulated procedures of historical events of the distant past by King Huseyn Jordan . The exercise of the Bedouin Custommary Law, yet integral part of everyday life Bedouin Zlabieh help conserve diversity and simultaneously compensates for the legislative power of the state, undermining its strength. Marriage as a rite of passage for women as well as ritual practice is the field where femininity is performed and highlight the gendered power relations, and resistance. The description of the relationship of women with the material culture of modernity and the space inside and outside their home is the field for the self-determination of women as women / female but not as Bedouins, as well as the emergence of new power relations promoted by the global capitalist policy. In the marriage ceremony, both as a practical procedure that separates the sexes spatially and as a threshold to femininity, are identified cultural assumptions about gender and motherhood. Negative emotions of women through resistance and consumption practices result in their undermining of male power and their silent battle for their survival. The women’s negotiation of their gendered roles are enriched with new forms of actions produced by the interaction of those involved in the process of local, ie subjects and ethnographer, which create new authoritarian reasons for subordinate subjects. Cultural assumptions of children initially through problematizing childhood and then through their play and their drawings as analytical tools.outline the ways these representations, penetrate their way of thinking and how the hegemonic practices of the adults results in constructing the children’s identities.