Εμπειρική διερεύνηση της επίδρασης του κρατικού προϋπολογισμού και του εμπορικού ισοζυγίου στο δημόσιο χρέος της Ελλάδας σε σύγκριση με τις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Abstract

Σκοπός της παρούσης εργασίας είναι η διερεύνηση της επίδρασης του κρατικού προϋπολογισμού και του εμπορικού ισοζυγίου στο ύψος του Δημόσιου Χρέους της Ελλάδας. Ο κρατικός προϋπολογισμός παρουσιάζει το σύνολο των κεφαλαίων που δαπανά μία κυβέρνηση καθώς και το σύνολο των πηγών των κεφαλαίων αυτών, ενώ οι ανάγκες για εξωτερικό δανεισμό αποτελούν το ανισοζύγιο αυτού. Το ανισοζύγιο που δεν εξυπηρετείται άμεσα προστίθεται στο Δημόσιο Χρέος της χώρας. Από την άλλη μεριά, το εμπορικό ισοζύγιο εμφανίζει το σύνολο των συναλλαγών (αγαθά, υπηρεσίες και κεφάλαιο) κάθε χώρας για μία χρονική περίοδο, η οποία συνήθως ανέρχεται σε περίοδο ενός έτους και επιδρά στη Δημόσιο Χρέος μέσω της επίδρασής του στη συνολική ζήτηση της οικονομίας. Το είδος της επίδρασης αυτής αξίζει να σημειωθεί ότι εξαρτάται και από το σύστημα συναλλαγματικών ισοτιμιών. Η εξέταση της παραπάνω τριμερούς σχέσης στα πλαίσια της ελληνικής οικονομίας διενεργείται μέσω διαχρονικής ανάλυσης των προσδιοριστικών παραγόντων των δύο ανισοζυγίων συναρτήσει του δημοσίου χρέους της Ελλάδας και σύγκριση αυτής με τα αντίστοιχα μεγέθη της Γερμανίας και της Ευρωζώνης των 18. Η ανάλυση αυτήν κατέδειξε την πολύ στενή σύνδεση που υπάρχει μεταξύ των τριών αυτών μεγεθών, καθώς και το γεγονός ότι υψηλά ελλείμματα είτε στον κρατικό προϋπολογισμό είτε στο εμπορικό ισοζύγιο ακολουθούνται από αυξήσεις δημόσιου χρέους. Επιπλέον, εμφανίστηκαν οι λόγοι για τους οποίους οι αγορές αντιμετώπισαν την Ελλάδα ως ειδική περίπτωση κατά την τρέχουσα κρίση της Ευρωζώνης, εφόσον σε σύγκριση με τις υπόλοιπες χώρες δεν εμφανίζεται να αναδιαρθρώνει ούτε τις δαπάνες της ούτε τα έσοδά της κατά την ακμή της. Οι τρεις βασικότεροι λόγοι συνοψίζονται στην αδυναμία των κρατικών κυβερνήσεων, την εσωστρέφεια της ελληνικής οικονομίας και την πρόσβαση σε πολύ φθηνά κεφάλαια κατά την είσοδο της Ελλάδας στο ευρώ. Τέλος, η έρευνα καταλήγει ότι κατά την τελευταία περίοδο έχει συντελεστεί σημαντική διόρθωση των ανισορροπιών που οδήγησαν στην κρίση χρέους. Η αναστροφή, όμως, της τάσης του Δημόσιου Χρέους είναι περισσότερο μακροπρόθεσμη, παρά βραχυπρόθεσμη, και για το λόγο αυτό δεν έχει γίνει ακόμα εμφανής.