Από την απο-ασφαλειοποίηση του μειονοτικού εθνικισμού στην απο-πολιτικοποίηση του εθνοτικού στοιχείου της ταυτότητας: η περίπτωση της αλβανικής μειονότητας στη FYROM.

Abstract

Τι είναι η ασφάλεια; Γιατί διεξάγονται πόλεμοι; Τα ερωτήματα αυτά είναι κρίσιμα και δεν μπορούν να απαντηθούν ομοιόμορφα και καθολικά. Τον τελευταίο αιώνα οι ιδιότητες της ασφάλειας μεταβλήθηκαν, το διπολικό σύστημα και η κατάρρευση του ανατολικού μπλοκ σχημάτισαν το σύγχρονο περιεχόμενο της ασφάλειας, διευρύνοντας συνάμα και τους τομείς εφαρμοσιμότητάς της. Η διάλυση της Γιουγκοσλαβίας και ο σχηματισμός νέων κρατών από τα συντρίμμια της πραγματοποιήθηκαν βάσει του εθνοτικού στοιχείου της ταυτότητας. Μπορεί η σύμπνοια μεταξύ δυο ομάδων γενικά να περιγράφεται πανομοιότυπα, όμως η ρήξη μεταξύ τους είναι δηλωτική της ιδιορρυθμίας τους, του κρίσιμου στοιχείου της ταυτότητάς τους που πυροδοτεί το αίσθημα ασφαλείας. Στην παρούσα διπλωματική εργασία αναλύεται η σχέση ασφαλείας της αλβανικής και της σλαβομακεδονικής ταυτότητας, σύμφωνα με τη θεωρία της ασφαλειοποίησης της Σχολής της Κοπεγχάγης και της διυποκειμενικής αντίληψης του περιεχομένου της ασφάλειας. Η ανάλυση σχετίζεται με τον τρόπο κατασκευής της ασφάλειας, αλλά και με τις κοινωνικές και πολιτικές εκροές που παράγει η συγκεκριμένη ασφαλειοποιημένη μειονότητα. Η πολιτικοποίηση της εθνικής ταυτότητας επισφραγίζει την ασφαλειοποίηση της μειονοτικής ταυτότητας για τη FYROM, όπου η αλβανική μειονότητα καθηλώνει το γενικό αίσθημα ασφαλείας της πλειονότητας, και εγείρει την εχθρική ή επιφυλακτική της προδιάθεση. Στον λαβύρινθο της αναρχίας και της ανασφάλειας του διεθνούς συστήματος, ο μίτος της Αριάδνης ξεπλέκεται για τις βαλκανικές συγγένειες της πρώην Γιουγκοσλαβίας, και τις έχει οδηγήσει στον προσδιορισμό της εθνικής τους ταυτότητας. Η αποκρυστάλλωση κάθε εθνοτικής ταυτότητας, ωστόσο, επιτυγχάνεται μέσα από τον καθρεπτισμό της με το διαφορετικό πάνω στο εύθραυστο κάτοπτρο της βαλκανικής ασφάλειας.