Η ηθική παρενόχληση των δημοσίων υπαλλήλων στον εργασιακό χώρο και η σημασία της συναισθηματικής νοημοσύνης στην αντιμετώπιση του φαινομένου.

Abstract

Στην ελληνική βιβλιογραφία δεν υπάρχει καμιά έρευνα που να μελετά συνδυαστικά την ηθική παρενόχληση που υφίστανται οι εργαζόμενοι με την συναισθηματική νοημοσύνη, ενώ στη διεθνή βιβλιογραφία οι σχετικές έρευνες είναι περιορισμένες. Το γεγονός αυτό μας οδήγησε στη διεξαγωγή μιας εμπειρικής έρευνας στους κόλπους των δημόσιων υπηρεσιών που επιχειρεί να εξετάσει κατά πόσο οι συναισθηματικές ικανότητες των εργαζομένων όπως η αυτοεπίγνωση, η αυτοδιαχείριση, η αυτοπαρακίνηση και η κοινωνική επίγνωση μπορούν να επιδράσουν στην αντιμετώπιση του εργασιακού φαινομένου της ηθικής παρενόχλησης. Το δείγμα της έρευνας αποτελούν 160 δημόσιοι υπάλληλοι του Νομού Σερρών και από αυτούς, εξετάστηκαν οι 86, οι οποίοι δέχτηκαν ηθική παρενόχληση στον εργασιακό τους χώρο. Τα αποτελέσματα της έρευνας έδειξαν ότι οι δημόσιοι υπάλληλοι υφίστανται ηθική παρενόχληση εντός της υπηρεσίας τους σε αρκετά μεγάλη συχνότητα από συναδέλφους που βρίσκονται στην ίδια ιεραρχική βαθμίδα. Η συνολική συναισθηματική νοημοσύνη των εργαζομένων διαπιστώθηκε ότι βρίσκεται σε υψηλά επίπεδα με περισσότερο αναπτυγμένη την αυτοδιαχείριση. Επιπλέον, βρέθηκε ότι πολλοί εργαζόμενοι είναι αρκετά ικανοποιημένοι από τον τρόπο που χειρίστηκαν περιστατικά ηθικής παρενόχλησης και δεν εμφάνισαν σε μεγάλο βαθμό έντονες και δυσάρεστες συνέπειες μετά την παρενόχλησή τους. Ωστόσο, από τις συσχετίσεις που προέκυψαν ανάμεσα στις τρεις συναισθηματικές διαστάσεις, με εξαίρεση την κοινωνική επίγνωση, και στην αντίδραση των εργαζομένων σε ανάλογο περιστατικό διαπιστώθηκε ότι, μολονότι οι συσχετίσεις αυτές είναι θετικές και στατιστικά σημαντικές, είναι χαμηλές. Σύμφωνα με τα παραπάνω ευρήματα, η συναισθηματική νοημοσύνη μπορεί να συμβάλλει θετικά στη διαχείριση συγκρουσιακών καταστάσεων σε εργασιακούς χώρους, αλλά όχι σε υψηλό βαθμό στην αντιμετώπιση της ηθικής παρενόχλησης.