Please use this identifier to cite or link to this item: http://dspace.lib.uom.gr/handle/2159/15874
Author: Γιαννούδης, Σταύρος
Title: Η εφαρμογή του άρθρου 99 του πτωχευτικού κώδικα στις ελληνικές επιχειρήσεις (θεωρητική και πρακτική - εμπειρική διερεύνηση).
Date Issued: 2013
Department: Πρόγραμμα Μεταπτυχιακών Σπουδών στην Εφαρμοσμένη Λογιστική και Ελεγκτική
Supervisor: Χατζηγάγιος, Θωμάς
Abstract: «Δυστυχώς κύριοι, επτωχεύσαμεν» Εξυγίανση η «διπλωματική» λύση της πτώχευσης, η αξία της εξυγίανσης σε σύγκριση με την πτώχευση του οφειλέ¬τη και τη διάλυση της επιχείρησής του, υπήρξε έκδηλη στον ελληνικό νόμο 1386/1983. Βασική επιλογή ήταν η επίτευξη συμφωνίας μεταξύ της οντότητας και των πιστωτών της, ενώ σε αρνητική περίπτωση το δικαστήριο αποφάσιζε την υπαγωγή της, σε «ειδική εκκαθάριση». Μάλιστα το ν.δ. 3562/1956 (και άρα ο ν. 1386/1983) προέβλεψαν τη δυνατότη¬τα εκποίησης ολόκληρης της επιχείρησης ως σύνολο, ώστε να αποφευχθεί η διάλυσή της, μια δυνατότητα που το Πτωχευτικό Δίκαιο του Εμπορικού Νόμου δεν γνώριζε, γνωρίζει όμως σήμερα ο Πτωχευτικός Κώδικας. Μια άλλη δυνατότητα ήταν η κεφαλαι¬οποίηση των απαιτήσεων των πιστωτών με διοικητικά αποφασιζόμενη αύξηση κεφαλαίου και με πα¬ράλληλη κατάργηση του δικαιώματος προτίμησή των παλαιών μετόχων. Σήμερα ως κράτος δικαίου, ύστερα από πορεία στην ευρωζώνη η κατεύθυνση των «υπερχρεωμένων» οντοτήτων είναι προς την εξυγίανση. Ως λύση αντιμετώπισης των κοινωνικών προβλημάτων (όπως η ανεργία) και ως αντίδοτο στη δυσχέρεια του κράτους να αντιμετωπίσει τις επιχειρήσεις σε κρίση. Ερμηνεία παθογένειας αρά και αντιμετώπιση, το άρθρο 99 ως μη πτωχευτικό αλλά ταυτόχρονα διαδικασία αφερεγγυότητας, βοηθάει την επιχείρηση να «ορθοποδήσει». Το χρήμα ως μέσω συναλλαγής αποκτά και αποδίδει την πολλαπλασιαστική του ισχύ μόνο όταν βρίσκεται σε κύκλο συναλλαγών. Έτσι κάθε φυσικό ή νομικό πρόσωπο που ασκεί κάποια δραστηριότητα είναι μέλος αυτής της αλυσίδας. Όταν κάποιος κρίκος ασθενήσει και «σπάσει» τότε καταστρέφεται και η συνοχή με αποτέλεσμα η γενική αδυναμία πληρωμής των χρεών, από πρόβλημα ατομικό, γίνεται πλέον κοινωνικό, στο σύνολο. Στρέφοντας τους πιστωτές σε νομική διεκδίκηση των απαιτήσεων, απορυθμίζοντας οικονομικά την οντότητα, φτάνοντας την μέχρι και τον «διαμελισμό» της πολλές φορές. Εκεί βρίσκει εφαρμογή το πτωχευτικό δίκαιο επιδιώκοντας την ενιαία σύλληψης και αντιμετώπισης της αφερεγγυότητας. Με το πτωχευτικό δίκαιο να αποτελεί θεμέλιο της παρούσης, θα χωρίσουμε αυτή, σε δύο μέρη, αναπτύσσοντας και αναλύοντας μερικώς την ιστορικότητα των εξυγιαντικών μεθόδων ως την εφαρμογή του άρθρου 99, τις προϋποθέσεις υπαγωγής εξυγίανσης και τη διαδικασία αυτής. Το δεύτερο κομμάτι θα αποτελεί μια πρακτική – εμπειρική διερεύνηση του θέματος. Κλείνοντας, στο δεύτερο μέρος, θα παραταθούν τα όποια αποτελέσματα του πτωχευτικού δίκαιου στη κοινωνία καθώς και η απαραίτητη κείμενη νομοθεσία για την γέννηση της ολοκλήρωσης των γενικών συμπερασμάτων του αναγνώστη.
Keywords: Άρθρο 99
Πτώχευση
Information: Διπλωματική εργασία--Πανεπιστήμιο Μακεδονίας, Θεσσαλονίκη, 2013.
Appears in Collections:ΠΜΣ Εφαρμοσμένη Λογιστική & Ελεγκτική (M)

Files in This Item:
File Description SizeFormat 
GiannoudisStaurosMsc2013.pdf3.77 MBAdobe PDFView/Open


Items in Psepheda are protected by copyright, with all rights reserved, unless otherwise indicated.