Η φορολογία των ασφαλιστικών επιχειρήσεων και οι επιπτώσεις των Δ.Λ.Π. (Ν.39,16) στον υπολογισμό της αξίας των άυλων στοιχείων τους.

Abstract

Η ανώνυμη εταιρία, είναι κεφαλαιουχική εταιρία και διέπεται από τις διατάξεις του Ν. 2190/1920. Ο τρόπος φορολογίας, των εταιριών αυτών, ρυθμίζεται από τις διατάξεις του Κώδικα Φορολογίας Εισοδήματος και ειδικότερα από τα άρθρα 98 έως 115. Το πρώτο κεφάλαιο της παρούσης εργασίας, αναφέρεται στο θεσμικό πλαίσιο του νόμου 2190/1920 και συγκεκριμένα στον τρόπο ίδρυσης των ανωνύμων εταιριών, τα όργανα διοίκησης, το καταστατικό, τη λύση και εκκαθάριση των εταιριών, τη δομή και δημοσίευση των οικονομικών καταστάσεων. Το δεύτερο κεφάλαιο, αναφέρεται στο νομικό πλαίσιο φορολογίας των ανωνύμων εταιρών, όπως αυτό έχει διαμορφωθεί με τις τελευταίες τροποποιήσεις του σχετικού νόμου 2238/94, από τον νόμο 4110/2013 και τον νόμο 4172/2013. Ο συντελεστής φορολογίας, από 20% ανήλθε σε 26%, ενώ η προκαταβολή φόρου ανέρχεται στο 80% για τις εμπορικές και ασφαλιστικές ανώνυμες επιχειρήσεις και 100% για τις Τραπεζικές. Ειδική αναφορά γίνεται για την ευθύνη των διοικούντων τα νομικά πρόσωπα, που εστιάζεται στον Πρόεδρο και Διευθύνων Σύμβουλο οι οποίοι ευθύνονται προσωπικώς και αλληλεγγύως για την πληρωμή του φόρου που οφείλεται από αυτά τα νομικά πρόσωπα σύμφωνα, καθώς και του φόρου που παρακρατείται, ανεξάρτητα από το χρόνο βεβαίωσής τους. Στο Τρίτο κεφάλαιο αναφερόμαστε στο Διεθνές Λογιστικό Πρότυπο Νο16 και αρχικά στην ιστορία του προτύπου, στο σκοπό και το πεδίο εφαρμογής του. Επίσης, αναπτύσσουμε τις προϋποθέσεις αναγνώρισης των ενσώματων ακινητοποιήσεων, τις αρχικές και μεταγενέστερες δαπάνες και την αποτίμηση του κόστους τους. Στη συνέχεια αναλύουμε τη μέθοδο κόστους, τη μέθοδο αναπροσαρμογής και τέλος την απόσβεση των ενσώματων ακινητοποιήσεων, την αποσβέσιμη αξία τους καθώς και την περίοδο απόσβεσης. Στο ίδιο κεφάλαιο αναλύουμε το Πρότυπο Νο39 και ειδικότερα το σκοπό του προτύπου. Κατά την επιμέτρηση, αναλύουμε τον τρόπο αρχικής και μεταγενέστερης αποτίμησης των χρηματοπιστωτικών μέσων, τις απαραίτητες προϋποθέσεις αποτίμησης στην εύλογη αξία, τον τρόπο αντιμετώπισης των κερδών και ζημιών που προκύπτουν κατά την αποτίμηση είτε στην εύλογη αξία, είτε στο αποσβέσιμο κόστος. Επίσης, αναλύουμε το θέμα της απομοίωσης της αξίας των χρηματοοικονομικών περιουσιακών στοιχείων, τον τρόπο προσδιορισμού του ποσού ζημίας απομείωσης των χρηματοοικονομικών περιουσιακών στοιχείων που απεικονίζονται είτε στο αποσβεσμένο κόστος, είτε στην εύλογη αξία και τον τρόπο αντιμετώπισης των εσόδων από τόκους που προκύπτουν μετά την καταχώρηση της απομείωσης. Όσον αφορά την αντιστάθμιση εξετάζουμε, τα μέσα αντιστάθμισης, τα αντισταθμισμένα στοιχεία και τη λειτουργία της λογιστικής. Αναφερόμαστε στον τρόπο εκτίμησης και αξιολόγησης της αποτελεσματικότητας της αντιστάθμισης και τέλος τον τρόπο λογιστικοποίησης των αντισταθμίσεων εύλογης αξίας, ταμειακών ροών και καθαρής επένδυσης. Στο τέταρτο κεφάλαιο συγκρίνουμε το φορολογικό νόμο 2238/1994 με τον νέο νόμο 4110/2013 με ένα παράδειγμα και αναλύουμε τις αλλαγές στη φορολογία εισοδήματος νομικών προσώπων. Επίσης αναφέρουμε και σχολιάζουμε τις επιπτώσεις των Διεθνών Λογιστικών Προτύπων Νο 16 και 39, στον υπολογισμό της αξίας των άυλων στοιχείων τους, παραθέτοντας ένα συγκριτικό παράδειγμα.