Η συμβολή των Εθνικών Κοινοβουλίων στο διακρατικό μόρφωμα της Συνθήκης της Λισαβόνας.

Abstract

Η Συνθήκη της Λισαβόνας τέθηκε σε εφαρμογή την 1η Δεκεμβρίου 2009 ύστερα από μια περίοδο δύο ετών, η οποία επικυρώθηκε από τα κράτη μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης, με τελευταία την Τσεχία το Νοέμβριο του 2009. Η τήρηση της αρχής της επικουρικότητας, μεταξύ άλλων, αποτέλεσε μια από τις σημαντικότερες καινοτομίες που εισήχθη στο χαρακτήρα της Ένωσης. Για την τήρηση της αρχής της επικουρικότητας, η Συνθήκη εισάγει ένα μηχανισμό η λειτουργία του οποίου, πέρα από τον έλεγχο των νομοθετικών πράξεων της Ένωσης μπορεί να οδηγήσει ακόμα και σε απόσυρση νομοθετικού σχεδίου από την Επιτροπή. Με αυτό το μηχανισμό, τα εθνικά κοινοβούλια αποκτούν ένα ιδιαίτερης σημασίας ρόλο στη ζωή της Ένωσης. Στην παρούσα διπλωματική, γίνεται εκτενής ανάλυση του λόγου για τον οποίο τα εθνικά κοινοβούλια αποτελούν σημαντικό κομμάτι στη ζωή της Ένωσης και περιγραφή των αρμοδιοτήτων τους σε αυτή. Πέρα του ελέγχου της αρχής της επικουρικότητας, η Συνθήκη δίνει απάντηση στο έλλειμμα της δημοκρατίας στην Ένωση ενώ φέρνει τους ευρωπαίους πολίτες πιο κοντά στο Ευρωπαϊκό Οικοδόμημα.