Η συμβολή του ευρωπαϊκού συνδικαλιστικού κινήματος στη διαμόρφωση ευρωπαϊκής πολιτικής απασχόλησης και πολιτικών κοινωνικής αλληλεγγύης.

Abstract

Ο στόχος της παρούσης εργασίας είναι να αναλύσει το συνδικαλιστικό κίνημα και να αναδείξει την προσπάθεια του στη διαμόρφωση της ευρωπαϊκής πολιτικής τόσο σε επίπεδο απασχόλησης όσο και κοινωνικής πολιτικής. Τα τελευταία χρόνια είναι εμφανές ότι το συνδικαλιστικό κίνημα υπέστη μία βαθιά και έντονη μετάλλαξη. Από αυτόνομο ριζοσπαστικό κίνημα έχει μεταβληθεί σε μια νέου τύπου συνδικαλιστική οργάνωση που λειτουργεί πολλές φορές παράλληλα με την καπιταλιστική εξουσία και ως μέρος αυτής. Δεν είναι λίγοι αυτοί που καταγγέλλουν το συνδικαλιστικό κίνημα ως κάτι το αναχρονιστικό που μόνο εμπόδια δημιουργεί στην ανάπτυξη των σύγχρονων κοινωνιών. Βέβαια, δε μπορούμε να αγνοήσουμε τις μεγάλες νίκες του συνδικαλιστικού κινήματος, κυρίως σε θέματα συλλογικών συμβάσεων που προσέφεραν προνόμια στους εργαζομένους σε ολόκληρη την ευρωπαϊκή ένωση. Τα τελευταία χρόνια, το συνδικαλιστικό κίνημα βρήκε και άλλα πεδία δράσης και κατάφερε να εξελίξει και να επεκτείνει τον παραδοσιακό του ρόλο που περιοριζόταν στις μισθολογικές διεκδικήσεις και μέσω της Ευρωπαϊκής Ένωσης να καταφέρει να πετύχει συμφωνίες που έχουν να κάνουν με το περιβάλλον, με την καταπολέμηση των διακρίσεων στο χώρο εργασίας και να γίνει ισότιμος κοινωνικός εταίρος στις συνομιλίες για μια Ευρώπη διαφορετική. Βέβαια, η αδυναμία συσπείρωσης των εργαζομένων γύρω από τις συνδικαλιστικές οργανώσεις αλλά και η μείωση της πυκνότητας των εργαζομένων που συμμετέχουν αποτελούν αντικείμενο προβληματισμού και διαλόγου για την αναθεώρηση των πολιτικών των ηγεσιών του συνδικαλιστικού κινήματος. Ποτέ άλλοτε στον ευρωπαϊκό χώρο, το συνδικαλιστικό κίνημα δεν έχει αμφισβητηθεί τόσο όσο στις μέρες μας. Σήμερα δεν τίθενται υπό αμφισβήτηση μόνο επιμέρους πλευρές ή συγκεκριμένα περιεχόμενα της συνδικαλιστικής δράσης. Αμφισβητούνται τα ίδια τα συνδικάτα ως θεσμός και, όπως είναι φυσικό, εγείρονται ερωτηματικά για το μέλλον τους.