Εξυγίανση των επιχειρήσεων με βάση το άρθρο 99 του Νέου Πτωχευτικού Κώδικα.

Abstract

Σκοπός της εργασίας αυτής είναι να παρουσιαστεί η διαδικασία με την οποία τα φυσικά πρόσωπα αλλά κυρίως οι επιχειρηματικές μονάδες που αντιμετωπίζουν οικονομική αδυναμία μπορούν να υπαχθούν στη διαδικασία συνδιαλλαγής που θεσπίστηκε με το άρθρο 99 του Νόμου 3588/2007 και η οποία μετονομάστηκε σε διαδικασία εξυγίανσης με την ψήφιση του Νόμου 4013/2011. Στο πρώτο κεφάλαιο γίνεται μια αναφορά στη γενικότερη οικονομική κρίση που μαστίζει τη χώρα μας τα τελευταία έτη και παρουσιάζονται συνοπτικά οι λόγοι που οδηγούν τις επιχειρήσεις στην εξυγίανση μέσω της διαδικασίας συνδιαλλαγής. Στη συνέχεια του κεφαλαίου δίνεται το νομοθετικό πλαίσιο του δικαίου της εξυγίανσης όπως ίσχυε από παλαιότερα ξεκινώντας από το ν.δ. 3562/1956 μέχρι και το νόμο 4013/2011 που ισχύει σήμερα. Στο δεύτερο κεφάλαιο παρουσιάζονται και αναλύονται τα κυριότερα σημεία των άρθρων 99 – 106 του Νέου Πτωχευτικού Κώδικα με βάση το Νόμο 3588/2007. Επίσης, δίνεται η διαδικασία με την οποία μπορεί να συμμετέχει και το Δημόσιο σε συμφωνία συνδιαλλαγής καθώς και η ευνοϊκή ρύθμιση που μπορεί να επιτύχει ένας οφειλέτης του δημοσίου στην περίπτωση που επικυρωθεί η διαδικασία συνδιαλλαγής. Το τρίτο κεφάλαιο ασχολείται με το νόμο 4013/2011 ο οποίος και τροποποίησε το έκτο κεφάλαιο του νέου Πτωχευτικού Κώδικα και θέσπισε τη διαδικασία εξυγίανσης. Εκτός από τα κυριότερα σημεία του νόμου παρουσιάζονται οι διαφορές της διαδικασίας συνδιαλλαγής με τη διαδικασία εξυγίανσης και δίνεται ένα υπόδειγμα αίτησης για υπαγωγή στη διαδικασία εξυγίανσης, όπως αυτή κατατίθεται στο αρμόδιο Πρωτοδικείο. Στην τελευταία παράγραφο αυτού του κεφαλαίου αναφέρουμε τις τροποποιήσεις που επήλθαν στη διαδικασία εξυγίανσης μετά την πρόσφατη ψήφιση του νόμου 4072/2012. Στο τέταρτο κεφάλαιο γίνεται μια πολύ συνοπτική αναφορά στις διαδικασίες εξυγίανσης των επιχειρήσεων που προβλέπονται από τις νομοθεσίες άλλων κρατών. Συγκεκριμένα παρουσιάζονται οι προπτωχευτικές διαδικασίες εξυγίανσης επιχειρήσεων με βάση την αγγλική και γαλλική νομοθεσία καθώς και οι ισχύουσες πτωχευτικές διαδικασίες αναδιοργάνωσης στο γερμανικό και αμερικανικό δίκαιο ως μέσα πρόληψης της πτωχευτικής εκκαθάρισης. Στο πέμπτο κεφάλαιο παρουσιάζονται και σχολιάζονται τα αποτελέσματα που προέκυψαν από έρευνα που κάναμε στο Πρωτοδικείο Θεσσαλονίκης σχετικά με τον αριθμό των αιτήσεων που έχουν κατατεθεί για υπαγωγή σε διαδικασία συνδιαλλαγής και μετέπειτα σε διαδικασία εξυγίανσης με βάση το νέο Πτωχευτικό Κώδικα από τις Ανώνυμες Εταιρείες της Θεσσαλονίκης και το στάδιο που βρίσκεται η καθεμία από αυτές. Τέλος, στο παράρτημα της εργασίας αυτής, θεωρήθηκε χρήσιμο για τους αναγνώστες αυτής της διπλωματικής εργασίας, να παραθέσουμε τα άρθρα των νόμων που θεσπίζουν τη διαδικασία συνδιαλλαγής και τη διαδικασία εξυγίανσης καθώς και τα άρθρα του νόμου που ίσχυε πριν και αναφέρονταν σε συμφωνίες πιστωτών και επιχείρησης.