Σύγχρονες ευέλικτες εργασιακές σχέσεις.

Abstract

Στην παρούσα εργασία εξετάζονται ιδιαίτερες μορφές συμβάσεων εργασίας οι οποίες ανήκουν στις αποκαλούμενες «ευέλικτες μορφές απασχόλησης». Πρόκειται για νέες, όχι τόσο σε θεωρητικό όσο σε πρακτικό επίπεδο εφαρμογής, σχέσεις εργασίας με τις οποίες προωθείται η σύγχρονη ελαστικότητα στις εργασιακές σχέσεις, με στόχο την καλύτερη δυνατή προσαρμογή των επιχειρήσεων στις διαρκώς μεταβαλλόμενες ανάγκες της σύγχρονης αγοράς εργασίας, έτσι όπως αυτές επαναπροσδιορίζονται και επαναδιατυπώνονται μέσα από τις τρέχουσες συνθήκες οικονομικής ύφεσης, παγκοσμιοποίησης και ισχυρού ανταγωνισμού. Στα πλαίσια αυτά, στο πρώτο μέρος της παρούσας εργασίας, αρχικά προσδιορίζεται το θεωρητικό υπόβαθρο της έννοιας της ευελιξίας και των ευέλικτων εργασιακών σχέσεων μέσα από επισκόπηση τόσο της ξενόγλωσσης όσο και της ελληνικής βιβλιογραφίας. Στη συνέχεια, επιχειρείται η αποτύπωση των πολιτικών που ακολουθούνται σε σχέση με τις ευέλικτες εργασιακές δομές σε ευρωπαϊκό επίπεδο, καθώς διαχρονικά το ελληνικό εργατικό δίκαιο ακολουθεί, με μία σχετική χρονική απόσταση, τις εξελίξεις στις υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες. Ακολούθως, στο δεύτερο μέρος της παρούσας διπλωματικής εργασίας, εξετάζεται η έννοια της ευελιξίας και των ευέλικτων εργασιακών σχέσεων όπως αυτές δομήθηκαν σταδιακά στην Ελλάδα και ισχύουν μέχρι σήμερα, μέσα από μία πλειάδα τροποποιήσεων και θεσμικών μεταρρυθμίσεων, οι περισσότερες εκ των οποίων έλαβαν χώρα κατά την τελευταία διετία. Στα πλαίσια αυτά, μελετώνται τρεις τύποι απασχόλησης, η μερική απασχόληση, η εκ περιτροπής εργασία και η τηλεργασία, ως χαρακτηριστικά δείγματα σύγχρονων ευέλικτων μορφών απασχόλησης, τα οποία γνωρίζουν σημαντική άνθιση κατά την περίοδο αυτή στη χώρα μας και αποτελούν τις κυριότερες εκφάνσεις της δυναμικής ελαστικοποίησης των εργασιακών σχέσεων. Τέλος, μέσα από τη μελέτη των υπαρχουσών τάσεων αλλά και «αντιστάσεων» στη σύγχρονη ευελιξία και ελαστικοποίηση των σχέσεων εργασίας, αποτυπώνονται τα τελικά συμπεράσματα της εργασίας, μέσα από τα οποία κυρίως προκρίνεται η επιτακτική ανάγκη για τη σύζευξη ευελιξίας και ασφάλειας στην αγορά εργασίας.