Αυτοπροσδιορισμός και δίκτυα κοινωνικής στήριξης των ατόμων με κινητική αναπηρία.

Abstract

Η έννοια του αυτοπροσδιορισμού έχει προσελκύσει τα τελευταία χρόνια το ενδιαφέρον των ατόμων που εμπλέκονται στους τομείς της έρευνας, της αντιμετώπισης και της αποκατάστασης των ατόμων με κινητικές αναπηρίες και με άλλες αναπτυξιακές διαταραχές. Η εκπαίδευση σε δεξιότητες αυτοπροσδιορισμού με την ταυτόχρονη παροχή επαρκών ευκαιριών για άσκηση του αυτοπροσδιορισμού στα άτομα με κινητική αναπηρία έχει αποδειχθεί ότι συμβάλει σημαντικά στην επιτυχία των εκπαιδευτικών προγραμμάτων κατά τη διάρκεια του σχολείου, σε θετικότερα αποτελέσματα κατά τη μετάβαση στην ενήλικη ζωή και στην προώθηση της ποιότητας ζωής των ατόμων με κινητική αναπηρία. Στην Ελλάδα ο αυτοπροσδιορισμός ως έννοια δεν είναι ακόμα ευρέως διαδεδομένος.

Tα παιδιά με κινητικές αναπηρίες, αποτελούν μια ετερογενή ομάδα όσον αφορά στην επαγγελματική και κοινωνική τους αποκατάσταση. Υπάρχουν πολλές διαφορές μεταξύ τους που εξαρτώνται από το είδος και το βαθμό των διαταραχών αλλά και από πολλούς άλλους παράγοντες, όπως η οικογένεια, η έγκαιρη διάγνωση και αντιμετώπιση, το σχολικό και κοινωνικό περιβάλλον κ.ά. Πολλά παιδιά μπορούν να προσαρμοστούν χωρίς ιδιαίτερα προβλήματα, ακόμα κι αν έχουν σοβαρούς κινητικούς περιορισμούς, ενώ άλλα χρειάζονται μεγαλύτερη βοήθεια. Ως ενήλικες, κάποια απ' αυτά μπορούν να αποκατασταθούν επαγγελματικά και οικογενειακά, ενώ άλλα παραμένουν στο σπίτι χωρίς καμία ασχολία. Για να μπορέσουν να ενταχθούν ευκολότερα μέσα στην κοινωνία πρέπει να αποκτήσουν με την κατάλληλη εκπαίδευση δεξιότητες αυτοπροσδιορισμού, μετέχοντας έτσι σαν ισότιμα μέλη στην διαδικασία βελτίωσης των συνθηκών διαβίωσης και απασχόλησής τους.